شفقنا افغانستان- حادثه 2 اسد و انفجار در میان مظاهره کنندگان جنبش روشنایی در چوک دهمزنگ در حقیقت برگی دیگر از تحولات تاریخی افغانستان را ورق زد و پس از گذشت هشت روز همچنان مردم افغانستان در شوک عظیمی نسبت به اصل و چند و چون ماجرا بسر میبرند.
اما سوال اساسی که در ذهن عامه مردم شکل گرفته، اینست که واقعا باید در انفجار دهمزنگ چه کسی را متهم کرد و چه کسی مسوول خون آن همه قربانی و خانواده عزادار است؟
برخی حکومت را متهم کرده و برخی سران جنبش روشنایی را و در میان تمامی اظهار نظرهای متفاوت.
بعضی از کارشناسان بهترین راه کار را برای اعاده حق تظاهرات های مسالمت آمیز می دانند اما هستند کسانی که با توجه به امنیت شکننده ای که افغانستان دارد اینگونه اعمال را مردود و یا راه کار نهایی ابراز می دارند.
سوال اصلی اینجاست که آیا در کشور هایی مانند افغانستان بهترین راه کار برای اعاده حق چیست ؟ آیا با توجه به همین امنیت شکننده که افغانستان دارد اینگونه حرکت ها، راه کار درستی می باشد یا خیر؟
ما نیز بر حسب وظیفه رسانه ای خود هم بازتاب دهنده نظرات موافق و هم نظرات مخالف هستیم تا اینگونه پیش قضاوتی صورت نگرفته باشد و با ارایه انتقادها و تمجیدها راه انتخاب برای مخاطب باز باشد.
زکریا مشکور کابلی قایم مقام و عضو موسس اتحادیه شیعیان آلمان و فعال اجتماعی و فرهنگی در کابل در ارتباط با رویداد دهمزنگ و حوادث پس از آن به شفقنا گفت: نفس حرکات مدنی یکی از اصل های هر کشور باید باشد؛ اما نکته ای که باید به آن توجه شود این است که راهپیمایی ها و حرکات مدنی اولین راهکار برای مطالبات حق نیست و در کشوری مانند افغانستان این گونه حرکات را آخرین گزینه باید مد نظر داشت چرا که در افغانستان تهدیداتی مانند داعش و طالبان وجود دارد و همین گروه های افراطی و شورشی روزانه جان بسیاری از افراد ملکی را می گیرند.
به باور مشکور جنبش روشنایی بعد از تظاهرات گسترده در 27 ثور و با نشان دادن چراغ سبز از سوی حکومت دچار انحراف و آفت و تبدیل به یک حزب سیاسی شد تا یک حرکت مدنی؛.
وی سران جنبش روشنایی را خود خوانده دانسته و عنوان می کند : “عمده ترین اشتباهی که این سران داشته اند همین خودسری بوده که جان صدها نفر را در قالب یک مظاهره نادیده گرفتند و با بی توجهی به تهدیدهایی که از پیشین شده بودند، با التهاب جوانان را به میدان تظاهرات کشاندند.
مشکور می گوید: حتی اگر جنبش روشنایی تهدید هم نمی شد بازهم این یک موضوع مشخص است که تهدید های داعش و حملات تروریستی در هر جای افغانستان وجود دارد حرکات و اعمال این گروه های تکفیری در افغانستان تازگی ندارد.”
در ادامه این گفتگو مشکور اشاره ای به مطالبات بر حق و عدالت خواهانه ای که جنبش روشنایی در اوایل شکل گیری داشت و گفت: ” این جنبش بعد از تظاهرات گسترده اول خود به یک اهرم فشار بر تیم های سیاسی کشور تبدیل گشت و بحث برق به حاشیه کشیده شد، مردم برق می خواهند اما نه به قیمت جان خود بلکه برق را برای رفاهیت زندگی خود می خواهند.
به تصور مشکور حرکت جنبش روشنایی در روز دوم اسد نیاز به فتوای شرعی داشت چرا که وقتی انسان می داند برای گرفتن حق خود جان او در احتمال خطر است باید با فتوای مرجع تقلید پای بر عرصه این گونه حرکات بگذارد.
او با اشاره به تهدیدات داعش و حملات تروریستی، حرکت دوم اسد را برخاسته از احساسات و بدون فکر کردن به عواقبش دانست.
مشکور در پاسخ به این سوال که چرا رهبران جنبش روشنایی با این که توتاپ را به عنوان خط قرمز خود اعلام کرده اما بعد از آن از این گفته خود برگشته و اصل مذاکره را قبول کرده اند، تصریح کرد: خط قرمز اعلام کردن از طرف یک جریان کار درستی نیست؛ چرا که خط قرمز قانون اساسی افغانستان است، خط قرمزاستقلال افغانستان است، عزت، عظمت و اقتدار ملت افغانستان را باید خط قرمز گفت و اگر یکی از رجال سیاسی مقوله اشتباهی را بیان می کند و یک گفتمان غلط را مطرح می کند، وادار به اعتراف می شود و می گوید من به عنوان یک رهبر سیاسی از حرف ابتدایی خود باز می گردم؛ اما داستان برای آقایانی که مردم را به قتلگاه فرستادند بد تر از آنانی است که خط قرمز اعلام کردند.
وی ادامه داد: آنها بدون در نظر گرفتن جوانب قضیه و اصل عقلانیت با وجود تهدیدات داعش، اصل جلوگیری از اتلاف جان مردم را جدی نگرفتند و اینگونه حجم عظیمی از خانواده ای بیگناه را عزادار کردند.
بنابراین تکرار می کنم اعلام خط قرمز از طرف برخی رجال سیاسی درست نبود و باید در نظر داشت که رجال سیاسی صادق همیشه باید مصلحت نظام و کشور خود را بالا تر از مصلحت حزب و تشکل خود بدانند .
مشکور راه کار بیرون رفت از بحران احتمالی بعد از رویداد دوم اسد را در جامعه شیعه کشور، انسجام و وحدت مابین اقوام شیعی و پرهیز از خشونت ها میان شیعیان میداند و همدلی را رمز موفقیت در تمام عرصه های سیاسی و اجتماعی عنوان می کند؛ او می گوید تک تک افراد این جامعه باید قانون اساسی کشور را قبول داشته و ساقط کردن این نظام را حرام و غیر مشروع بدانند تا کشور در راه آبادانی و استقلال خود حرکت کند.
انتهای پیام