شفقناافغانستان-ولایت دایکندی یکی از محروم ترین ولایت های افغانستان است که ابتدای ترین توسعه هم در این منطقه دیده نمی شود. متاسفانه رهبران احزاب و نمایندگان این ولایت فقط موقع انتخابات به سراغ این مردم میروند ,معلوم است که انها از رای مردم برای رسیدن به مقام و منصب در دولت استفاده میکنند ولی هیچ توجهی برای آبادانی این ولایت ندارند , مردم دایکندی به آموزش و تحصیل علم و دانش بسیار علاقه دارند اما تاکنون حمایت نشده اند .
آیا سهم کودکان در ولایت دایکندی از تعلیم و تربیت این است؟!
آیا دولت افغانستان برای آموزش در این ولایت بودجه اختصاص نداده است ؟
چه باید کرد تا وضعیت عمرانی ,اقتصادی ,آموزشی و بهداشتی و ارتباطات در این ولایت بهتر گردد ؟
در ذیل تصاویری از وضعیت دانش آموزان و تحصیل در فضا های باز از سایت بی بی سی انتخاب گردید که بیانگر محرومیت و مظلومیت این کودکان است ,
نصیر بهزاد بیبیسی: دشواریهای آموزش و پرورش در ولایت دایکندی در مرکز افغانستان به همان میزان توسعه آموزش و پرورش افزایش یافته است.
چهارده سال پیش حدود ۶۰ مکتب/مدرسه در این ولایت وجود داشت، اما حالا ۳۷۶ مکتب فعال هستند، اما ۲۰۰ تای آنها اصلاً ساختمان ندارند!
دانشآموزان در فضای باز، زیر سایه درخت، کنار دیوارها و یا خانههای کرایی و در ساختمانهای ویران درس میخوانند.!
در دایکندی همه ساله حدود ۳۰۰۰ تا ۴۵۰۰ نفر از کلاس دوازدهم فارغ التحصیل می شوند.
این ولایت کوهستانی راههای دشوارگذاری دارد. رسیدن دانشآموزان به مکتبها بسیار سخت است.
در این مکاتب حتی امکانات اولیه آموزشی هم وجود ندارد.
در حال حاضر ۱۶۳ هزار دانش آموز، که ۴۴ درصد آنها دخترند، در مکتبهای دایکندی آموزش می بینند.
کمبود معلمان زن یکی دیگر از دشواریهای مکتبها بهویژه مکتبهای دخترانه است.
شماری از ساختمانهایی که در سالهای اخیر برای مکتب های دایکندی ساخته شده، نیمه کاره رها شده اند.
تا سال ۱۳۸۴ حتی یک نفر معلم دارای مدرک لیسانس در مکتب های ولایت دایکندی وجود نداشت. در حال حاضر هرچند سطح تحصیل آموزگاران بالا رفته، ولی هنوز هم کمبود معلمان آموزشدیده و حرفهای در این مکتبها از مشکلات اساسی شمرده میشود.
ولایت دایکندی از امنیت نسبتاً خوبی برخوردار است تا هنوز مکتبی در این ولایت به دلیل مشکلات امنیتی مسدود نشده است.
علی دانش
انتهای پیام
www.af.shafaqna.com