شفقنا افغانستان – کارمندان دفتر معاون اول ریاست جمهوری افغانستان نسبت به پرداخت نشدن معاش چند ماهه خود به سطوح آمده و در اعتراض به بی توجهی ارگ ریاست جمهوری به این موضوع به رسانه ها شکایت کرده اند.
یکی از کارمندان دفتر «جنرال دوستم معاون اول رئیس جمهور افغانستان» با نشر نامه ای سرگشاده از عدم پرداخت معاش کارمندان این دفتر شکایت کرده است.
شرح کامل این نامه به شرح ذیل است:
دو سال است که شمار زیادی از کارمندان ادارات مختلف از جمله کارمندان اداره امور، معاونیت های اول و دوم ریاست جمهوری، از بابت تأخیر در تادیه معاشات شان گرفتار مشکلات فراوان هستند.
آن ها از دو سال بدینسو در فصل سرما معاشات شان را دریافت نکرده اند، پول کرایه موتر شان را نیز کسی نداده است، در حالی که زمستان ها بیشتر از هر موقع سال خانواده ها نیازمند تنخواه نان آوران خانه های شان می باشند.
من که یکی از کارکنان دفتر معاونیت اول ریاست جمهوری هستم و از مدت سیزده سال بدینسو در این اداره کار می کنم، باور دارم که دلیل این تأخیر در نبود درایت، کفایت و مدیریت خوب در رهبری اداره امور ریاست جمهوری می باشد ورنه، این همه مشکلات بوجود نمی آمد.
صد ها کارمند و مستخدم و کارگری که در این دفاتر کار می کنند از دوسال به اینسو محتاج تهیه مواد سوخت زمستان، تادیه گرایه خانه های شان، و ده ها نیازمندی یک خانواده بودند ولی دم نزدند.
امسال که سال سوم تکرار این مشکلات است، این بار در دو ماه اول آغاز سال نیز معاشات ما تادیه نشده است و تا آنجایی که ما می دانیم، کار ارایه تشکیل و تعینات کارکنان همچنان روی میز جنابعالی قرار دارد و روا نمی دارید تا این کارمندان و کارگران و مستخدمین بخت برگشته، معاشات شان اجرا گردد و برای قوت و لایموت فرزندان شان چیزی تهیه کنند و کرایه خانه های شان را بپردازند و کودکان بیمار شان را به داکتر ببرند و برای فرزندان شان لوازم درسی بخرند.
میدانیم که شما زعامت آگاه این کشور هستید، ولی آیا در این مورد اندیشه کرده اید که این بخت برگشته گان در این پنج ماه چه حال و روزی داشته اند؟
خیلی ساده بود که برای اجرای معاشات این کارمندان و کارکنان بر بنیاد ماه های گذشته هدایت می دادید و ضمناً به مسئولان اداره امور نیز تأکید میداشتید تا هر چه زود تر مشکلات اداری این دوایر را در مورد تشکیل و تعینات شان حل کنند.
من گاهی فکر می کنم کاش رئیس جمهوری کشور ما نیز در خانه کرایی زندگی می کرد تا درد کسانی برایش آشنا می بود که هر ماه صاحبان خانه ها پشت در شان دق الباب می کنند و از ایشان کرایه خانه را مطالبه می نمایند.
اگر مشکل در جا های دیگری است، تقصیر ما کارمندان و کارکنان بیچاره و مظلوم چیست؟ اگر ما شهروندان نا کارآمد تان هستیم هدایت بدهید تا همۀ ما را از کار های مان برکنار کنند و بجای ما افرادی را که به نظر شما مستحق اند مقرر گردند.
شما اگر توانسته اید پنج ماه حقوق و امتیازات کارکنان تان را معوق نگهدارید، نیز می توانید ما همه را به تقاعد سوق کنید، یا به زندان افگنید تا تکلیف ما و خانواده های ما روشن گردد.
جناب رئیس جمهور!
به هر اسم و رسمی که معاشات این کارکنان بیچاره و مظلوم را نگهداشته اید تا فرزندان شان گرسنگی بکشند، کار در خور شأن یک رئیس جمهور نیست. ما شهروندان شماییم که برای به قدرت رسیدن تان روز انتخابات به پای صندوق های رای رفتیم و رای دادیم.
شما باری در آغازین روز های حکومتداری تان به مردم وعده دادید که می کوشم در دسترخوان مردم تغیر بیاورم. آیا گرسنه نگهداشتن صد ها خانواده در ایام زمستان و بهار و اینک در ماه مبارک رمضان نیز بخشی از آن وعده های شما بوده است؟
من به نماینده گی از همه کسانی که در این مدت در این دوایر گرفتار مشکلات بی معاشی شده اند، از جلالتمآب شما تقاضا دارم تا به این مصیبت در برابر خانواده های ما پایان بدهید.
حاکمان، شاهان و روسای جمهور عدالت گستر و دادگر، شب و روز در فکر رعایای خویش می باشند، ولی جلالتمآب شما سودای کارکنان دفاتری را ندارید که زیرمجموعه ریاست جمهوری خود تان می باشند.
جلالتمآب رئیس جمهور!
بیاد داشته باشید که شما ممثل قانون و حاکمیت آن در سراسر این سرزمین هستید و نپرداختن معاش ماهوار کارکنان دولت نه تنها بی عدالتی، بل خلاف قوانین نافذه در کشور است که برخی از این قوانین را خود توشیح کرده اید.
میدانم که دردی رسیده است و با درد نوشته ام، ولی این را هم میدانم که حوصله رئیس جمهوری که بانی دمکراسی و آزادی بیان است، بسیار فراخ تر از آن می باشد که بر من خشم بگیرد.
عدل کن عدل که گفتند حکیمان جهان
مملکت بیمدد عدل نماند بر جای
ما همه منتظر اجراات جنابعالی در این خصوص هستیم تا رای و نظر شما چه باشد. برای تان در امر خدمتگذاری به مردم و کشور عزیز مان افغانستان آرزوی موفقیت و کامیابی دارم.
محمداسحاق فایر
کارشناس امور فرهنگی معاونیت اول ریاست جمهوری