شفقنا افغانستان- هر چند برخی رهبران معامله گر و نابالغ جنبش روشنایی تا روز گذشته با مردم در مصلای شهید مزاری روی خاک می نشستند و دم از عدالت خواهی و عدالت پروری می زدند اما به میدان عمل که رسید درست ساعاتی قبل از تظاهرات بزرگ 2 اسد در ظاهر این جنبش را یتیم و بی سکاندار کردند اما غافل از اینکه چنین حرکاتی وقتی تاریخی خواهد شود که از ناخالصی ها پاک گردد.
در میان همه وقایع سیاسی پروژه انتقال برق و تغییر مسیر آن از بامیان به سالنگ و فرازها و فرودهای چندین ماهه آن، با گذشت زمان غبارها محو و مواضع حقیقی بسیاری از سیاستمداران و رسانه های داخلی و خارجی روشن شد تا آنجا که سرتیتر اخبار برخی رسانه ها در حالیکه میلیون ها مردم در کابل و در زیر گرمای شدید میانه تابستان فریاد عدالت خواهی سر می دادند یا پیدا شدن زن هندی در کابل بود یا اینکه برامی مثال تاثیرات منفی استفاده از کامپیوتر در شب چیست و یا تلویزیون هایی که پخش سریال جومونگ و استیج های رقاصه ها و خوانندگان زن را بر این حادثه تاریخی رحجان داده اند.
اینکه شب گذشته برخی رسانه ها چه در داخل و چه در خارج با انتشار خبر کناره گیری خلیلی از جنبش تا توانستند با تیترها و اخبار منفی برای سرکوبی معترضان عدالت خواهی تاختند گویای این حقیقت است که ما هنوز خودمان با مبانی و اصول مردم داری و شعور سیاسی مشکل داریم و نمی فهمیم که جنبش روشنایی ارتباطی به رهبران سنتی و یا تکنوکرات هزاره ندارد بلکه حرکتی مردمی و برخاسته از اراده ملتی برای احقاق حقوق از دست رفته است.
وقتی تلویزیون های داخلی چون طلوع، خورشید، نگاه و غیره و غیره این حرکت باشکوه مردمی را نادیده می گیرد و زمانیکه برخی سایت ها و خبرگزاری های افغانستان از آرد و بوره و موی ترامپ و اردوغان اخبار متعدد می زند اما نگاهی کوچک هم به جنبش دو اسد ندارد، آیا این سوال را مشخصا نمی توان پرسید که پشت همه این رسانه ها چه گروه های فشاری قرار دارد که فرمان و دستور داده شده تا مردم و یک حرکت اسطوره ای ملت افغانستان در 2 اسد به روی خط نرود؟ و آیا همه رسانه هایی که در روز جهانی مطبوعات دم از آزادی بیان و آزادی مطبوعات می زنند، این حرکت نقض آزادی بیان و به ابتذال کشیدن این واژه نیست؟
این از رسانه های داخلی…اما برسیم به رسانه کشور دوست، بردار و همسایه ای که در تندباد حوادث سیاسی کم تیشه به ریشه مردم افغان نمی زند و در مانور های تبلیغاتی رسانه ای چشم خود را بر حقیقت بسته و بر مصلحت و منفعت خبر منتشر می کند.
رسانه های ایران در چند روز اخیر به بدترین وجه ممکنه تظاهرات 2 اسد را بازتاب داده اند، بهتراست بگوییم حدود 90 درصد از رسانه های این کشور که حتی به عنوان یک خبر ساده هم ارزشی برای این جنبش و رویداد سیاسی بزرگ افغانستان قایل نشدند و ان 10 درصد دیگر هم آنچنان 2 اسد را منتشر کردند که رهبران نفوذی هزاره آنها در افغانستان دستور انتشار و پخش اخباری منفی و با بزرگنمایی خلا افرادی چون خلیلی، محقق و غیره و غیره داده بودند.
حالا سکانس بعد در چوک دهمزنگ سه انفجار پیاپی می شود و آسمان معترضان جونبش خونین و سرخ می شود، سرک ها بسته و اجازه انتقال جنازه های تکه تکه شده و پیکرهای نیمه جان را نمی دهند بعد در این شرایط رسانه ها را ببینید تیتر یک اخبار آنها خبر از انفجار در دهمزنگ را می دهد…
سوال من این است…..تما باید قربانی و این همه کشته می دادیم تا به جای جومونگ، تظاهرات مردمی را پخش می کردید؟
فائزه حمزه ای
انتهای پیام