شفقنا افغانستان – از طراحی گل قالین تا چهره های ماندگار؛ دورانی که نقش یک زن را با نقاشی هایی که درد و احساس ملتی را انعکاس داده، نقش سازندگی را در دستان توان مند یک زن گواهی می دهد.
ناهید نصیری؛ هنر مند زن افغانستانی که به تازگی نمایشگاه چهره های ماندگار را بر پا کرده، در گفتگو با شفقنا از وضعیت هنر و هنر مند، به ویژه زنان هنر مند و توانایی آنان در کشور سخن گفت.
نصیری؛ دانشجوی سال چهارم دانشکده هنرهای هرات است که با دستان هنر مند خود استادانه طراحی های زیادی را خلق کرده، او با خبرنگار شفقنا به موضوعاتی پرداخته که می توان گفت بخشی از مشکلات یک هنر مند در افغانستان به شمار می آید.
نصیری در این اواخر نمایشگاهی تحت عنوان چهرههای ماندگار را در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه هرات به منظور ارج گذاری به مقام نصرالله سروری یک تن از استادان پیشکسوت هنر در هرات راه اندازی کرد.
در این نمایشگاه ۳۳ اثر نقاشی به سبک رنگ و روغن و مدادی به نمایش گذاشته شده است.
نصیری در ابتدای این گفتگو که به صورت پرسش و پاسخ ترتیب شده در رابطه به چگونگی روی آوردنش به هنر گفت:
“علاقه من به نقاشی از گل روی قالی شکوفا شد، به خاطر علاقه زیاد خود به نقاشی نقش گل روی قالی را طراحی کردم، پدرم با مشاهده نقاشی من، همان روز مرا به کلاس نقاشی یکی از آموزشگاه های ایران ثبت نام کرد، وقتی به افغانستان آمدیم، در کانکور شرکت کردم، و اولین انتخابم رشته هنرها بود.
بر خلاف خیلی ها که تصور می کنند رشته هنر ها مخصوص اشخاص ضعیف هست، من در اولین انتخاب خود در کنکور این رشته را انتخاب کردم، چرا که فکر می کنم هنر ارزش خیلی بالایی را دارد.
نصیری افزود: در کشورهای پیشرفته کاملا تصور معکوس جامعه ما حکم فرماست، کسی که هنر ها را انتخاب کند باید آزمون های دشواری را سپری کند تا ثابت شود که او استعداد، توانایی و تفکر لازم برای هنر مند شدن را دارد؛ یا خیر؟.
در شرایط فعلی کشور که ما شاهد جنگ، کشتار، انتحار و مشکاتی از این قبیل هستیم، هنر و هنر مند می تواند چه جایگای را داشته باشد؟
اگر توجه کنیم؛ شاعران، نویسندگان و نقاشان اشخاصی هستند که می توانند درد یک جامعه را به صورت واقعی ابراز کنند.
هنر کاملا از احساس برمی خیزد؛ احساس هست که به دل ها می نشیند. هنر مندان هستند که احساس یک ملت را به خوبی و با درک صحیح در بین تمام جوامع انعکاس می دهند.
در شرایط فعلی و با توجه به فضایی که خصوصا پیرامون زنان در افغانستان حکم فرماست، برای رسیدن به اهداف خود با مشکل مواجه نشدید؟
زنان هستند که پایه و اساس یک جامعه را تشکیل می دهد، چرا که کودک در آغوش مادر تربیت می شود و همیشه تحت نظر است تا خدای نکرده به راه اشتباه نرود، ما اگر در جامعه خود داکتر، مهندس و هنر مند خوب داریم به خاطر تربیت درست مادر است.
من در جامعه افغانستان بزرگ نشدم ولی آزادی که در ایران داشتم در افغانستان ندارم.
از خیلی لحاظ؛ از لباس پوشیدن و صحبت کردن گرفته تا حضور در بین مردم. در افغانستان خیلی از کارها را عیب می دانند. مثلا در همین لحظه که من با شما مصاحبه می کنم شاید از لحاظ خیلی ها عیب دانسته شود.
سطح فکری بخشی از مردم هنوز به آن اندازه نرسیده که بتوانند درک واضحی از این مباحث داشته باشند، من امیدوارم که این طرز تفکر زود تر به سمت تغییر سوق داده شود.
با تمام این توضیحات باید گفت که راه رسیدن به موفقیت گذشتن از مشکلات است، درست است که جامعه ما کمبودی های خود را دارد و من؛ و مثل من خیلی از زنان دیگر هستند که با توجه به زن بودنشان تا حدودی با مشکلات اجتماعی روبرو هستند، اما برای رسیدن به موفقیت باید این مشکلات را پشت سر گذاشت. من باور دارم که زنان می توانند بیشتر از این در رشد جامعه کمک نقش داشته باشند.
آیا هنر مند بودن آن هم به صورت حرفه ای می تواند نیاز های اقتصادی یک هنر مند را برطرف سازد؟
به دلیل این که کشور ما از اقتصاد خیلی ضعیفی برخوردار است و شاید خیلی ها بگونید همین مصرفی را که ما روی یک تابلوی نقاشی میکنیم؛ می توانیم بخشی از نیاز های زندگی خود را براورده کنیم، نمیتوان گفت که هنر بازار خوبی برای یک هنر مند در افغانستان داشته باشد.
اما همان گونه که گفتم برای موفقیت باید مشکلات را پشت سر گذاشت.