در گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل متحد آمده است که تنها نیمی از زنان جهان شغل درآمد زا دارند. اما این آمار در افغانستان بسیار اندک گفته شده است. چنانچه در گزارش آمده است که: ” در افغانستان کمتر از ۲۰ درصد از زنان شغل در آمد زا دارند.” در این گزارش هم‌چنین گفته شده است که در افغانستان تنها ۲۳ درصد از دختران به تحصیلات عالی راه پیدا می‌کنند.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در گزارش اش گفته است: ” در صورتی که نابرابری‌ها هر چه زودتر رفع نشوند و فقیرترین زنان قادر به تصمیم گیری در مورد زندگی شان نشوند، کشورها به آشوب روبرو شده و تمام تلاش‌ها برای دستیابی به صلح و انکشاف در معرض ناکامی قرار می گیرند.”

گزارش افزوده است که ناکامی در فراهم سازی خدمات صحت باروری بشمول تنظیم خانواده برای فقیرترین زنان، اقتصاد کشورها را تضعیف ساخته و مانع دستیابی به هدف درجه اول اهداف انکشاف پایدار یا “فقر زدایی” می گردد.

اما این گزارش در مورد افغانستان گفته است که سطح دست‌رسی فقیر ترین زنان به امکانات تنظیم خانواده یا فاصله دهی بین ولادت‌ها در افغانستان، و همچنین دسترسی به خدمات قبل از ولادت در پایین ترین حد می‌باشد و در اکثر موارد آنها بدون حضور یک داکتر یا قابله ولادت می کنند. بر اساس سروی دیموگرافی و صحت افغانستان، تنها ۲۳ درصد زنان متاهل از یک نوع میتود تنظیم خانواده استفاده می‌کنند.

داکتر بانت اندیانابانجی نماینده صندوق جمعیت ملل متحد در افغانستان در این گزارش گفته است که: ” نابرابری ها در افغانستان سبب افزایش چند برابری مشکلات افغانستان می‌شوند. برای رفع نابرابری‌ها در این کشور نیاز است که کار از محو نابرابری‌ها در معارف، حقوق و صحت باروری آغاز شود تا به زنان این اجازه را بدهد که؛ حق انتخاب ادامه مکتب، زمان عروسی، زمان مادر شدن و تکرار حمل‌گیری را داشته باشند”.

جاوید رسولی رییس عمومی اداره مرکزی احصاییه نیز گفته است که: ” متاسفانه روند جمعیتی در افغانستان زیاد خوش بینانه نیست، بخصوص تفاوت بیش از حد میان تعلیم و تربیه دختران و پسران، اشتغال زنان در مقایسه به مردان و در کل سهم زنان در اقتصاد کشور، اما دولت افغانستان برای از میان برداشتن این نابرابری‌ها متعهد است.”

این گزارش همچنین می‌افزاید که محدودیت دسترسی به خدمات تنظیم خانواده در کشورهای در حال توسعه، همه ساله  باعث ۸۹ میلیون ولادت ناخواسته و ۴۸ میلیون سقط جنین می‌گردد. به گفته صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، این موضوع نه تنها سبب آسیب به صحت مادران می‌شود، بلکه تمام فرصت‌های پیوستن آنها به نیروی کار را نیز از بین می‌برد.

گزارش دیموگرافی و صحت افغانستان که در سال ۲۰۱۵ ارایه شده، نشان می‌دهد که افغانستان در زاد و ولد، نرخ بالایی دارد و هر مادر از ۳ تا ۵ ولادت ناخواسته دارد که سبب آسیب رسیدن به صحت مادران و دختران شده و تمام فرصت های تعلیمی و پیوستن به نیروی کار را از آنها می‌گیرد.

از سوی دیگر، ازدواج های پیش از وقت و ازدواج کودکان، نرخ بالای زاد و ولد و عدم استفاده از تنظیم خانواده یا فاصله بین ولادت ها، سبب مرگ و میر بیش از حد مادران در افغانستان می‌شود. بربنیاد گزارش دیموگرافی و صحت افغانستان سال ۲۰۱۵ رقم مرگ و میر مادران در این کشور، به ۱۲۹۱ واقعه مرگ مادران در هر صدهزار ولادت زنده رسیده است.

صندوق جمعیت ملل متحد توصیه می‌کند که هم‌گام با تلاش‌ها برای رسیدن به اهداف انکشاف پایدار و جوامع همه شمول، اول باید روی آنهایی تمرکز گردد که از همه عقب تر هستند. اجندای ۲۰۳۰ برای انکشاف پایدار یک آینده بهتر در نظر دارد که همه با هم در راستای برداشتن موانع و اصلاح تفاوت‌ها یکجا کار کنند. بر بنیاد پیشنهاد این صندوق، هدف باید کاهش تمام نابرابری‌ها باشد که همانا احقاق حقوق صحت حاملگی زنان نقش عمده‌ای را در محو نابرابری‌ها به عهده دارد.

اما مشکل زنان در افغانستان تنها این مواردی نیست که در این گزارش ذکر شده است. افزایش خشونت با زنان، تجاوز، قتل های ناموسی و کشتار این بخش از جامعه افغانستان در نتیجه جنگ‌ها، مشکلات زنان را چند برابر ساخته است. دختران و زنان در بیشتر جاهایی که کار می کنند، در کنار شغل های با درآمد کم، مورد خشونت های گونه‌گون فزیکی، روانی و حتی جنسی نیز قرار می‌گیرند.

انتهای پیام

www.af.shafaqna.com