شفقناافغانستان- طالبان بر اساس استراتژی قتل با هزار زخم در تلاش‌اند کابل را بسوزانند، هدف آنان نشان دادن شکست حضور نظامی آمریکا در افغانستان است.
به گزارش شفقناافغانستان، گروه تروریستی طالبان با حمایت روسیه و کشورهای حامی اش می‌خواهد با محاصره‌ی کابل و راه‌اندازی موجی از حملات انتحاری و سبوتاژی در درون شهر، افغانستان را از پا بیاندازند.
استراتژی طالبان که میراث جنگ‌های دهه‌ی هشتاد است، روشن و مشخص است و هیچ نوع ابهامی در آن نیست.
آنان می‌خواهند با کشتار و زخم بیشتر اذهان را فتح کنند و این باور را همگانی بسازند که دولت دست نشانده ی آمریکا نابودشدنی است و همه باید سلطه‌ی گروه طالبان و سیاست های کشورهای حامی اش را قبول نمایند.
پاکستان در نقش روسپی سیاسی برای اعمال فشار بر آمریکا حملات انتحاری را در افغانستان توسط مزدورانش افزایش داده است، دولت اسلام آباد همانطور که در زمان نخست وزیری بی نظیر بوتو با دالرهای امریکایی اولین کشوری بود که این گروه تروریستی را به رسمیت شناخت ، امروز هم با صدای ساز روبل روسی با ایجاد حملات انتحاری در افغانستان به ساز مسکو می رقصد.
مردم افغانستان در نظرسنجی‌های گوناگون نشان داده‌اند که به رغم دشواری‌ها و فشارهایی که به آنان اعمال می‌شود، برگشت به دوران طالبان را نمی‌خواهند، اما همین مردم از ناتوانی و ضعف‌های بنیادین حکومت هم خسته‌اند.
ناکامی‌های کشفی و استخباراتی نهاد‌های امنیتی مردم افغانستان را خسته کرده است. طالبان یک آمبولانس را پر از مواد انفجاری می‌کنند، فیلترهای امنیتی را عبور می‌کنند و بعد آن را در نزدیکی فرماندهی پولیس کابل و تأسیسات امنیت ملی منفجر می‌سازند. این رویداد مصداق روشن شکست کشفی و استخباراتی است.
سران حکومت به جای صدور اعلامیه‌های تکراری و اظهار نظر درباره‌ی انگیزه‌های طالبان و حامیان‌شان، مقام‌های سهل‌انگار و ناتوان کشفی و استخباراتی را برکنار کنند. همه می‌دانند که پاکستان زیر فشار جهانی است و حمله‌های تروریستی اخیر به این مسأله ربط دارد. اما اگر پاکستان هم زیر فشار نمی‌بود طالبان بر مبنای همان استراتژی قتل با هزار زخم برای سوزاندن کابل تلاش می‌کردند.
وظیفه‌ی مقام‌های استخباراتی کشف برنامه‌های تروریستی و اقدام علیه مجریان حوادث تروریستی است.
اگر مقام‌های استخباراتی نتوانند وظایف‌شان را اجرا کنند، وظیفه‌ی سران حکومت برکناری آنان و گماردن اشخاص توانا و حرفه‌ای است تا بتوانند شکست‌های امنیتی را به پیروزی‌های درخشان استخباراتی بدل کنند.
منابع کافی در اختیار نیروهای کشفی و استخباراتی است، اما با آن هم شکست‌های سنگین امنیتی و حوادث ناگوار تروریستی رخ میدهد.
حوادث زنجیره‌ای تروریستی در پایتخت در کنار دیگر عوامل، معلول ناتوانی آنانی است که در پست‌های تصمیم‌گیری ارگان‌های کشفی و استخباراتی لمیده‌اند.
رییس جمهور و رییس اجرایی تا کنون هیچ یک از مقام‌های کشفی و استخباراتی را به دلیل ناتوانی در جلوگیری از حمله‌های تروریستی، برکنار و مجازات نکرده‌اند.
این حملات که با هماهنگی افراد حامی طالبان در درون حکومت روی میدهد، این افراد مزدور برای تضعیف حکومت و اعمال خواسته هایشان در داخل دولت از هیچ اقدام فرو مایه ای کوتاهی نمی نمایند.
افغانستان مثل سال‌های گذشته گرفتار قحط‌الرجال نیست. بلندپایه گان ارگان‌های کشفی و استخباراتی می‌توانند با متخصصانی که خارج از دستگاه حکومت هستند، مشورت کنند و از تجارب آنان بیاموزند.
بالاخره از راهی که می‌شود، باید حفره‌های اطلاعاتی و خلاهای امنیتی پر شود. حملات زنجیره‌ای تروریستی بر کابل باید متوقف شود. باید هسته‌های خوابیده و بیدار و شبکه‌های مخفی تروریست‌ها در داخل و خارج شهر شناسایی و منهدم شوند.
این‌ها زمانی ممکن است که سران حکومت بلندپایه‌گان بی‌کفایت ارگان‌های کشفی و استخباراتی را برکنار و جای آنان را با افراد توانا پر کنند. دستگاه دیپلوماسی کشور هم باید فعال شود و آن عده از رهبران طالبان را که در طراحی انفجارهای تروریستی اخیر در کابل نقش دارند، به دادگاه‌های بین‌المللی معرفی کنند.
