شفقنا افغانستان_ احمد عطایی سرپرست کانون سینما تاتر مام میهن که در فیلم سینمایی شنِل از هنرجویان کانون وی استفاده شده بود درخصوص اظهارات اخیر کارگردان این فیلم سینمایی واکنش نشان داد و گفت: فیلمنامه ای که به ما داده شد با آنچه که به نمایش گذاشته شد متفاوت بود.
به گزارش خبرگزاری شفقنا آقای عطایی در گفتگویی با خبرنگار خبرگزاری شفقنا گفت: فیلمنامه اولیه ای که به ما دادند با عنوان *آخرین دیدار اخیرن* بود که بعدا بنام شنِل تغییر پیدا کرد.
آقای عطایی خاطرنشان کرد: وقتی فیلمنامه را مطالعه کردم مشکلی در آن نیافتم. در فیلمنامه جایی بود که یک شخصی که بعنوان سرایدار در آن کارخانه بوده است اموال صاحب کار را می دزدد و جرمش را به گردن کارگر افغان می اندازد و در یک سکانس دیگر صحرا که مشغول بحث با طاهر است به او می گوید این کار او (طاهر) بوده است و ربطی به کارگر افغان ندارد و طاهر نیز قبول می کند.
وی افزود: سال گذشته وقتی در جشنواره فیلم فجر دعوت شدم و فیلم را تماشا کردم متوجه شدم دقیقا سکانسی که صحرا می آید و می گوید این کار تو بوده است را حذف کرده اند.
من در چرایی این مورد با آقای سعیدیان که مجری طرح این فیلم بودند صحبت کردم و ایشان پاسخ دادند چون فیلم ما برای جشنواره بیشتر از انچه که باید باشد بلند بود ما مجبور شدیم سکانس هایی را حذف کنیم.
عطایی گفت : همانطور که فیلمنامه در این فیلم تغییر کرده اسم فیلم نیز تغییر کرده است.
وی تاکید کرد: من در این یکی دو سال اخیر ۳ فیلمنامه را بدلیل توهین شدید به هموطنانم و کشورم قبول نکردم. یکی از این فیلمها جوراب قرمز , گل نساء و سریال شیوع بود که با آنان همکاری نکردیم و حتی به بخش فرهنگی سفارت افغانستان نیز اطلاع دادم.
سرپرست کانون سینما تاتر مام میهن تصریح کرد: فیلمنامه شنِل را زمانی که آقای رهبین رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در تهران بودند به دفتر ایشان بردم ولی متاسفانه مورد بررسی قرار نگرفت.
وی با تاکید بر اینکه در مورد کشورش افغانستان تعصب دارد گفت: من فردی متعصب هستم و در مورد کشورم و مردمم خیلی تعصب دارم و هر کاری را قبول نمی کنم.
این در حالیست که «حسین کندری»، کارگردان فیلم سینمایی «شنل» در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان در واکنش به انتقادات اخیر نخبگان افغانستانی از این فیلم گفته بود: اگر هر کسی فیلم من را با دقت نگاه می کرد، متوجه می شد که در این فیلم، قهرمان من شخصیت نیمه افغانی دارد و ضد قهرمان من یک ایرانی است.
کارگردان فیلم سینمایی شنل گفته است که من فیلم شنل را بر اساس داستانی واقعی نوشتم و دوستانی که همراه من درباره موضوع اصلی داستان تحقیق کردیم، همه آنها از دوستان افغان بودند و به هیچ کدامشان برنخورده و از فیلم حمایت کردند. این در حالیست که سرپرست کانون سینما تاتر مام میهن که آقای کندری ادعای تحقیق درخصوص افغانها را با ایشان داشته است می گوید فیلمنامه تغییر کرده است.
این اتفاقات پس از آن افتاد که مجتبی نیکزاد یکی از نخبگان افغانستانی در واکنش به این فیلم یادداشتی اعتراض آمیز نوشت.
در بخشی از این یادداشت آمده است: “متأسفانه فیلم بار دیگر تکرار سیاه-نمایی های سینمای ایران از مهاجرین افغان و بی احترامی به ارزش های انسانی آنان را به تصویر می کشد و بار دیگر به مخاطب ایرانی خود حس تحقیر و کمتر بودن و شهروند درجه چند دهمی بودن جامعه افغان را القاء می کند. گویا فیلم ساز هیچ چیزی از زندگی و شرایط افغان ها نمی داند و جالب آنجاست که که نقدی هم به این موضوعات صورت نمی گیرد . البته این بار اول نیست و فکر نمیکنم به این زودی ها به بار آخر برسیم!. در فیلم پر فروش ابد و یک روز خانواده افغان عروس ایرانی را می خرد! در فیلم حیران پسر افغان آواره است و با دختر ایرانی فرار می کند و در شناسنامه اش با خودکار اسمش را می نویسد! در دیگری …
اما مسئله دیگر آن است که چرا با وجود تلاشهای رسانه های ایرانی بر ایجاد و پخش برنامه هایی با محتوای دفاع از حقوق مهاجرین افغان در ایران موفقیتی را برای آنان شاهد نیستیم. پاسخ آن است که تا زمانی که نخبگان جامعه ایرانی و فعالین مختلف عرصه های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی این کشور به این مسئله ورود پیدا نکند، جامعه با آنها همسو نخواهد شد. نباید عرصه دفاع از حقوق مهاجرین افغان در ایران و حداقل شأن و منزلت اجتماعی و انسانی آنان تنها از طرف یک حزب سیاسی، یک جریان سیاسی، یک گروه رسانه ای و یک جریان فکری از کشور ایران حمایت شود. با توجه به ابعاد گسترده حقوقی و اجتماعی مهاجرین افغان در ایران ما نیاز به یک حرکت جمعی از سوی همه اجزای جامعه سیاسی و اجتماعی ایران هستیم تا اینبار این جامعه رنج دیده فدای مصلحت اندیشی ها و مبارزات حزبی و فکری در میان جامعه ایرانی نگردد.”
سوالی که یش می آید این است که بخش فرهنگی سفارت چرا پیگیر اینگونه اتفاقات نیست و چرا رایزن فرهنگی سابق سفارت افغانستان در تهران آقای رهبین, نسبت به این موضوع بی تفاوت بوده است و اجازه می دهند که اینگونه به مهاجرین افغانستان توهین شود.
انتهای پیام
