شفقنا افغانستان-در مسلک وهابیت، مردگان سنگ و چوبی بیش نیستند که رفتن پیش آنان شرک محسوب میشود.
سلفیها یا وهابیان نوین، قدم را از این هم فراتر گذشته و زیارت قبور را معادل بتپرستی میدانند.
بسیاری از جنگجویان عرب که در سالهای گذشته به افغانستان آمدند، سلفیهایی بودند که دیدگاه سخت گیرانهتری نسبت به زیارت قبور داشتند. در طول دهههایی گذشته دهها تن از این عربها در گوشه و کنار افغانستان کشته و دفن شده اند.
مشهورترین گورستانهای عربها در قندهار، ننگرهار، کنر و خوست قرار دارد. مدتی پیش بی.بی.سی از گورستان عربهای ولایت خوست گزارش تهیه کرد که صاحبان قبور همزمان با سقوط رژیم طالبان هدف جنگندههای آمریکایی قرار گرفتند و جان باختند.
البته گورستان عربها در افغانستان تنها به گورستان خوست خلاصه نمیشود زیرا گورستانهایی دیگری نیز از عربها در ننگرهار و کنر وجود دارد که صاحبان آن در درگیریهای ذاتالبینی و درگیری با مردم محلی کشته شدهاند.
بزرگترین این درگیریها که بین عربها و مردم محلی در سال 1369خورشیدی در کنر رخ داد، دامنه آن به ولایتهای خوست و ننگرهار هم کشیده شد. این درگیریها دهها کشته و زخمی برجای گذاشت.
شیخ «جمیلالرحمان» رهبر وهابیهای افغان یا رهبر «جماعه السلفیه/ جماعه دعوه» یکی از قربانیان این درگیریها بود که توسط یک عرب به اسم «عبدالله رومی» کشته شد. به هر حال در گورستانهای عربها کسانی آرمیدهاند که مردگان را ناتوانتر از سنگ چوب میدانستند.
از قضای روزگار اکنون همین افراد مورد تقدس برخی از شهروندان افغان قرار میگیرند. در شمال گورستان عمومی قندهار نیز قبرهای چند تن از وهابیها واقع شده که پس از سقوط رژیم طالبان در بیمارستان مرکزی قندهار سنگر گرفتند و سپس کشته شدند.
اکنون تعدادی از مردم از پایین قبر همین وهابیها خاک را به عنوان تبرک برمیدارند و میخورند تا شفا حاصل کنند. به این خاک خورده میگویند.
تصویر زیر، از درختی بر سر قبرهای وهابیها در ولایت خوست است که در بالا از آنان ذکر شد. اکنون برخی مردم به این درخت تکه و پارچه بسته میکنند تا وهابیها مرادشان را بدهند. برای این عمل جملهای بهتر از این پیدا نکردم: تقدس بتهایی که منکر خویشند.
محمد مرادی