شفقنا افغانستان_ساده لوحانه این است که می گویند چون هزاره ها برای ثبت نام جهت اخذ تذکرة صف کشیده بودند لذا از این جهت مورد خشم تروریزم قرار گرفتند و توصیه می کنند که دگر نه تذکرة بگیرند و نه هم در انتخابات شرکت کنند و حتی پا را از این هم فراتر گذاشته آنانی را که تشویق به اشتراک مردم در پروسه انتخابات می کنند مترادف فاشیزم و تروریزم دانسته مسئول قتل عام حادثه درد آور و غم آور دشت برچی می دانند.
خوب صورت مسأله همین است خصوصا برای کسانیکه از روی شوق و هوس در راه سیاست قدم و قلم می زنند، اما عمق فاجعه عمیق تر از آن است که هرکس بتواند در این زمینه تجزیه و تحلیل نماید.
در افغانستان پیچیدگی موضوع در این است که دو جریان کثیف و پلید که عبارت از فاشیزم و تروریزم باشد به صورت پیدا و پنهان باهم متحد گردیده اند تا هزاره ها را به صورت هدف مند و سیستماتیک مورد حمله قرار دهند و از ریختاندن خون هزاره ها لذت ببرند و در دور نما هزاره ها را از منزل و ماوای شان برانند و مانند دوران امیر عبدالرحمن خان سرزمین هزاره ها را تصرف نمایند.
در زمان امیر عبدالرحمن دشمن هزاره ها تنها فاشیزم بود که با کمک ملا ها و هزاره های مزدور مقاومت مردم هزاره را در هم شکستند و نسل کشی هزاره ها را تکمیل نمودند، اما با تاسف و درد که اکنون فاشیزم، تروریزم خشن و وحشی را با خود متحد نموده اند و هدف هردوی آنها لذت بردن از نسل کشی و راندن هزاره ها از افغانستان است که هم در درون دولت و هم در بیرون دولت و هم در لایه های مختلف جامعه جابجا گردیده اند.
برای فاشیزم و تروریزم فرق ندارد که هزاره ها را در میرزا اولنگ ، خواجه عمری ، قره باغ ، زابل ، هرات ، غور ، راه ها ، شاه راه ها مساجد ، مدارس زیارت گاه ها ، مکاتب ، دانشگاه ها و شهر ها می کشند و سلاخی می کنند و یا هم در جریان پروسه انتخابات و یا هر اجتماع دیگر هزاره ها.
چه ساده نگری است که بعضی ها آگاهانه و بعضی ها از ساده نگری قتل عام هدفمند هزاره ها را در یک موضوع خاص مرتبط می کنند و آن را همیشه توجیه پذیر می کنند در حالیکه فاشیزم و تروریزم پلان خود را بصورت هدفمند پیاده می کنند و تا جایی که مانند دوران امیر عبدالرحمن خان از وجود هزاره های دولتی برای نابودی و توجیه پذیری قتل عام هزاره ها استفاده می نمایند.
در خاتمه باید یاد آور شوم که این به خود هزاره ها تعلق دارد که در مقابل جریان پلید فاشیزم و تروریزم متحد می گردند و انتقام خون همنوعان خود را می گیرند و یا اینکه مانند دوران امیر عبدالرحمن خان منتظر می مانند که نوبت سلاخی شان چه وقت می رسد. زیرا تجربه جهانی ثابت نموده است که فاشیزم و تروریزم فقط زبان زور و مقاومت را می دانند و در غیر آنصورت به هر اندازه که انسان بکشند به همان اندازه لذت می برند.
منبع افغان پی پر