شفقنا افغانستان- هیچ فرد یا گروه و ملتی بدون ایده آل را نمیتوان زنده حساب نمود.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، دکتر کریم پاکزاد، پژوهشگر مرکز مطالات بین المللی و استراتیژیک فرانسه نوشت : رفیقی که دیگر در میان ما نیست در دهه ۱۹۶۰ شعری گفته بود که در تظاهرات آن سالها خیلی برایش کف میزدند : ” پیام رزمنده مردم دریای میکونگ ات چنین گوید، چه باک از مرگ که اخر زندگی در بندگی ننگ است “.
امروز مردم فلسطین، این خلق کوچکی که از دو میلیون جمعیت تجاوز نمیکند و در بزرگترین زندان سرباز جهان زندانی است، هرگاهی سر به دیوارهای سیم خاردار این زندان میکوبد و فریاد آزادی، حق و عدالت را به تمام مردم جهان، حداقل برای آنهایی که هنوز وجدان انسانی دارند، میرساند.
امروز، مانند دفعه های دیگر، آنها درعقب دیوار زندان غزه اجتماع کردند تا به جهان بگویند که کمی دور تر امریکا و رژیم اسراییل با سیاست فاشیستی غیر انسانی اش به رقص و پایکوبی در محوطه سفارت امریکا مشغول اند و این طرف یک خلق مظلوم ۷۰ سال است که رنج میکشد و کشته میشود. اخرین آمار گلوله باران تظاهرکنندانی که فقط سنگ اسلحه شان بود بیش از 60نفر کشته، از کودکان ۱۲ ساله تا پیر مردان و پیر زنان، و دو هزار زخمی است.
چرا فلسطینی ها دست به اعتراض زده اند ؟
درباره ایجاد دولت اسرائیل و آغاز بدبختی و دربدری فلسطینی ها که مجبور شدند خانه های شان، بشمول بخشی از بیت المقدس را ترک کنند (هنوز فرزندان این مهاجرین کلید زنگ زده خانه هایشان را که یهودی ها غصب نمودند به امید برگشت به خانه هایشان در دست دارند) حرف نمیزنم. ولی معظله سفارت چیست ؟ در سال ۱۹۶۷ اسرائیل بیت المقدس (مقدس برای سه دین الهی) را اشغال و آنرا پایتخت اسرائیل اعلام نمود. ولی این عمل یکجانبه را سازمان ملل برسمیت نشناخت. هیچ کشوری بشمول امریکا سفارت خود را از تل آویو به بیت المقدس تغیر مکان نداد.
در سال ۱۹۹۵ در مذاکرات صلح میان یاسر عرفات و اسحق رابین نخست وزیر اسراییل از حزب کارگر بیت المقدس به حیث پایتخت دو کشور، اسرائیل در بخش غربی و دولت مستقل فلسطین در بخش شرقی مذاکره صورت گرفت.
تمام فیصله های سازمان ملل، اتحادیه اروپا و جامعه بین المللی به استثنای ایران پرنسیپ دو دولت (اسرائیل و فلسطین) را برسمیت شناخته اند. دونالد ترامپ این پرنسیپ حقوق بین المللی را مانند سایر تعهدات امریکا زیر پا گذاشت و سفارت امریکا را به بیت المقدس آورد. این عمل به معنی برسمیت شناخته شدن اشغال این مکان مقدس اسلام، مسیحیت و یهود توسط دولت اسرائیل و دور شدن هرچه بیشتر امکان بوجود آمدن یک دولت فلسطین است.
در حدود ۱۵۰ سال پیش در زمانیکه سرمایه داری بیداد میکرد وحتا کودکان روز ۱۲ ساعت در شرایط سخت در فابریکه ها در برابر مزد ناچیز کار میکردند، کارل مارکس در کتاب معروف کاپتال در باره مبارزه کارگران برای حقوق خود نوشت ” کارگران چیزی ندارند که از دست بدهند جز زنجیرهای خود را” . امروز عینآ خلق فلسطین چیزی ندارند که از دست بدهند ولی اگر پیروز شوند آزاد و مستقل زندگی خواهند کرد.
آزاد و مستقل ! احساساتی که به انسان افتخار NOBLESSE میبخشد و اهسته آهسته در میان بخشی از جوانان از میان میرود.
انتهای پیام