شفقناافغانستان – حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش در سلسه نوشتارهایی با عنوان « انتخاب از سُفره خوبِ خدا » به تفسیری ساده ازچند آیه هرجزء قرآن پرداخته است؛ او درتفسیر جزء بیست وهشتم آورده است :
خطر مخالفت با دین وشریعت
إنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿مجادله/۵﴾ بی تردید کسانی که با خدا و پیامبرش دشمنی و مخالفت می ورزند، خوار و سرنگون می شوند، چنان که کسانی که پیش از آنان بودند، خوار و سرنگون شدند..
مخالف با خدا و رسول او در مخالفت با دستورات ایشان است.
مخالفت و معاندت با مجموعه دستورات روشن و مورد اتفاق نظر همه فقهاء و دین شناسان ، مخالفت و معاندت با دین ارزیابی میشود.
بله اگر فقیهی بر خلاف دیگر فقهان ، نظر فقهی خاصی داشت و کسی مخالفت کرد و در عمل به آن بی توجه بود ، این را نمیتوان بحساب مخالفت با دین گذاشت.
از این رهگذر چنانچه در برخی افراد به انگیزه های مختلف سیاسی یا اجتماعی و یا قومی ، مخالفتی با فتوایی دیده بشود ( گرچه هیچ مقلدی نباید از فتوای مجتهد خود سرباز زند) ، نباید بحساب مخالفت با خدا و پیامبر و قرآن و خلاصه مخالفت با دین ، گذاشت.
اما اگر فردی با “آگاهی و انگیزه” با احکام قطعی و غیر اختلافیِ دین ، سرناسازگاری گذارد ، قطعا قبل از خزی اُخروی ، در دنیا گرفتار خواری و نگون بختی خواهد شد.
چاپلوسان و شخصیتهای دینی
…. وَإِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ.. ﴿۸﴾ …[برخی مخالفت شما ]هنگامی که نزد تو آیند به صورتی تو را درود می گویند که خدا به تو درود نگفته است…
از آفات های بسیار زشتی که متاسفانه خیلی هم در طول تاریخ اسلام، کارسازهم بوده ، وجود افرادی است که بشکل دوست ظاهر شده و در اطراف شخصیت ها قرار میگیرند و با چاپلوسی و تملق ، بیشترین قُرب را پیدا کرده و با نفوذ در قلب و فکر یک شخصیت دارای موقعیت دینی حداکثر ضربه خود را ، میزنند.
آیه مورد نظر بسیار جالب این موضوع را طرح نموده که ؛ ای پیامبر ؛ به هوش و گوش باش که این افراد بگونه از تو تعریف میکنند که خدا هم نکرده !
از این رهگذر است که دستور جدی دین به افراد دارای موقعیت و مسئولیت این است که دو چیز را حتما رعایت کنند :
اولا ؛ اجازه تملق گوئی به کسی ندهند. تا جایی که پیامبر(ص) فرمود : بر صورت چاپلوسان ، خاک بریزید .
و ثانیا ؛ دستور دینی است که صاحبان قدرت ، باید اجازه نقد و انتقاد را به همه داده تا به تعبیر امام علی (ع) هر شخص ذی حقی ؛ بدون لکنت زبان بتواند احقاق حق نماید.
عقلانیت در برخورد با دشمن
عسَى اللَّهُ أَنْ یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَ الَّذِینَ عَادَیْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّهً وَاللَّهُ قَدِیرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ – لَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ. ﴿ممتحنه/۷﴾ امید است خدا میان شما و کسانی از کافران که با آنان دشمنی داشتید [به وسیله اسلام آوردنشان] دوستی قرار دهد، و خدا تواناست، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است…..
اسلام و دستورات فقهی و حقوقی و نیز اخلاقی او ، عینِ عقلانیت و خردورزی است.
بهترین جائی که اخلاق و عقلانیت را میشود بخوبی دید ؛ در مواجهه با دشمن است که براحتی افراد پرشور یا ماجراجو و یا به اصطلاح خودشان دارای غیرت دینی ، براحتی مرزهای اخلاق و خرد را درهم میشکنند .
اینجا دستورات قرآن قابل دقت است ؛
۱- در مواجهه با دشمن به حد خودش قانع باشید وهمه پل ها را خراب نکنید.
۲- در رابطه با دشمنی که با شما سرجنگ ندارد ، نیکی به او ،منعی ندار د.
۳- در برابر آنان راه و رسم عدالت و مروت را حفظ کنید.
انتهای پیام
www.af.shafaqna.com