شفقناافغانستان- محققان اطلاعات جدیدی در مورد اینکه چرا می توانیم جزئیات کامل یک غذای خاص را به یاد داشته باشیم، در حالیکه اغلب تاریخ های مهم و نام ها را فراموش می کنیم به دست آوردند. مطالعات جدید انجام شده توسط دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان می دهد که اینها همه بعلت وجود طولانی ترین عصب بدن، عصب واگ است. عصب واگ راه ارتباط بین مغز و سیستم عصبی ماست.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، سیستمی عصبی عضلانی در دستگاه گوارش یافت شده که به عنوان “مغز دوم” شناخته می شود. این عصب ضربه هایی را به مغز می فرستد و همچنین از مغز دریافت می کند که در واقع پاسخ به احساسات و سوابق تجربی فرد است.
عصب واگ مسئول پاسخ دادن به مغز ماست که آیا ما بعد از غذا احساس سیری می کنیم یا نه؟ اما در تحقیقات جدید مشخص شده است که عصب واگ جزئیات آنچه که خورده ایم همراه با محلی که ما آن غذا را خورده ایم برای مغز می فرستد. عصب واگ این کار را با ارسال سیگنال هایی به هیپوکامپوس مغز، منطقه ای در مغز که با حافظه در ارتباط است انجام می دهد.
محققان معتقدند این “محور روده-مغز” به اجداد ما کمک میکرده تا مکان هایی که قبلا غذا پیدا می کرده اند را به یاد بیاورند. این مکانیزم عصبی-زیستی برای شکارچیان نیز زمانی که منابع غذایی کمیاب بوده بسیار مهم بوده است.
در مورد حیوانات نیز وقتی غذا را پیدا می کنند و می خورند، عصب واگ فعال است و این سیستم موقعیت یابی جهانی مشغول به کار است. عصب واگ در حیوانات، برای حفظ محیط خارجی خود، به طوری که بتوانند غذا را دوباره به دست بیاورند، مفید خواهد بود.
منبع: www.independent.co.uk
انتهای پیام
www.af.shafaqna.com