شفقنا افغانستان-رئیس جمهور و رئیس اجرائیه به نمایندگی از یک کشور و از یک حکومت اما جداگانه به بروکسل رفتند. این بدان معنا است که فاصله و اختلاف سیاسی میان آنها جدی است.
غنی از آغازین روزهای تصرف ارگ نشان داد که صرفا با آجندای قومی سیاست میکند و به هیچ توافقنامه و پیمانی با اعضای تیم خود و تیم ریاست اجرائیه پایبند نیست.
تبعید جنرال دوستم، انحصار سیاسی در درون حکومت، به حاشیه راندن تیم ریاست اجرائیه، برکناری عطا، تصفیه قومی ادارات حکومتی به ویژه نهادهای امنیتی، سرکوب جنبشهای مدنی و در اخیر دستگیری نظام الدین قیصاری که ولایت های شمال کشور را به آشوب سوق داده است؛ بدین معنا است که غنی برای پشتونیزه کردن کشور هیچ خط قرمزی نداشته و با شتاب بسیار پیش میرود.
این آرزو اما سرهای زیادی را بر باد داده و تنهای زیادی را بر دار کرده است. اقدامات داکتر غنی احمدزی یادآور آخرین ماهها و روزهای حکومت داکتر نجیب احمدزی است، با این تفاوت که شوروی از حمایت نجیب دست برداشته بود اما آمریکا و ناتو هنوز پشت سر غنی ایستاده است.
اما این حمایت تا کجا دوام میکند و آیا میتواند نقش تنها عنصر تعیین کننده برای حرکت موتور پرشتاب فاشیزم را بازی کند، گذر زمان پاسخ خواهد داد.
محمد امین جوادی
انتهای پیام