شفقنا افغانستان- حمزه واعظی، نویسنده و پژوهشگر مطرح افغانستان مقیم نروژ در یک نامه سرگشاده به استاد سرور دانش معاون دوم رییس جمهور از بی تفاوتی مسئولین در قبال کشتار سیستماتیک مردم هزاره سخن گفته و خواستار رسیدگی به این وضعیت شده است.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، متن این نامه به شرح زیر است :
نوشیدن دوجرعه کلام با استاد دانش
جناب استاد دانش سلام!
به حکم دو دهه دوستی و همراهی و همکاری فرهنگی، به خود حق می دهم که دو جرعه کلام با شما سخن بزنم.آنقدر اطمینان دارم که این جرعه هارا اگر ننوشید، دستکم می شنوید.
قلب من و ملیونها نفر مثل من وباور دارم که قلب شما نیز از حوادثی که در چند قدمی صدارت تان درغرب کابل، اتفاق می افتد غرق در خون است. اگر قلب من و ما، خون است می توانیم شبها، بلند بلند ضجه بزنیم. جیغ بزنیم. سر برشانه ی عزیزان مان بگذاریم. به ریس تان اشرف غنی وبه امنیت و به وزیردفاع و داخله ی شما بد وبیراه بگوییم. اما همه ی این گریستن ها و ضجه زدن ها از چار دیواری خانه و خیابان و گورستان ها فراتر نمی رود. بدون شک این صدا ها آنقدر بلند نیستند که از دیوارهای رفیع و دروازه های بولادین صدارت و ارگ، عبور کند و مخل آرامش و تمرکز دفتر کار شما و ریس تان گردد.
… نمیدانم اما حضرتِ شما وقتی این خبرهارا می شنوید چه می کنید؟ حتمن در صدارت نمی توانید جیغ بزنید. صدارت که جای جیغ زدن نیست. دراقامتگاه تان هم که نمی توانید ضجه بزنید. محافظان تان می شنوند. ضجه زدن در شأن معاون ریس جمهور نیست. در خلوت خانواده هم قطعا نمی توانید بگریید. روحیه ی اولادها مکدر می شود. بس، این دلتنگی های متورم را کجا و چگونه و سرِ چه کسی و کسانی خالی می کنید؟
جناب استاد!
باور راسخ دارم شما آدم فاضل، درست کردار، مسئولیت بذیر و مدیری هستید. متخصص حقوق و واضع قانون هستید. خوش قلب و صبور و مردم دوست هستید. اجازه بدهید اما ببرسم قانون و مسئولیت و فضل ومدیریت و حس مردم دوستی شما در باره ی حقوق و صیانت دهها جوانی که درچند قدمی قدرت و شکوه همایونی شما تکه تکه می شوند چه حکمی می کند؟
اطرافیان شما می گویند بارِ عظیم کارهای دولتی و مدیریتی ومصوبه نویسی و قانونگذاری بردوش شماست و بارها از زبان شخص رییس تان نیز شنیده ام که با تأکید و افتخار می گوید چرخ این حکومت گویا با تدبیر و توانایی مدیریتی استاد دانش می چرخد. بنابراین، باید شخصیت قدرتمندی در دستگاه قدرت باشید. بازهم اجازه می خواهم این سوال را ببرسم: تاکنون از این قدرت و صلاحیت و اشراف مدیریتی تان بر دستگاههای امنیتی و نظامی واستخباراتی چقدر برای پوشش امنیتی و صیانت از شهروندان هزاره که مدتهاست درمعرضِ کشتارِ هدفمند قرار گرفته اند، بهره گرفته اید؟
دیروز در اعلامیه ی همدردی و رسمی تان در باره ی حادثه ی دشت برچی خواندم که آمده بود این کشتار را “سیستماتیک” خوانده اید. حال که خود از روی گزارشات امنیتی و استخباراتی اذعان می کنید این کشتار هدفمند است، چه تدبیر و طرح و راهکار عملی و جدی برای مقابله با این کشتار سیستماتیک روی دست گرفته اید؟
جناب استاد!
از اینکه در هر حادثه ای ابراز همدردی می کنید و این نوع کشتارهارا به اشد الفاظ تقبیح می کنید نشان دهنده ی فعال بودن شما در امر بیگیری حوادث روز است و بیانگر دلسوزی تان نسبت به خانواده های داغدیده؛ اما من تصور می کنم اعلامیه دادن بزرگترین و تنها مسئولیتی نیست که وظیفه ی عظیم تان را در قبال امنیت و سلامت و حقوق شهروندان ادا کند. علاوه براین، ابراز تسلیت آن چیزی نیست که رنج و درد و مصیبت بزرگی را که این خانواده ها تحمل می کنند، اندکی تسکین دهد و یا گرهی از خوف ها و نگرانی ها و وحشت شبانه روزی آنها بگشاید. کمترین حق و انتطاری که این خانواده های فقیر وبی بناه از شما و حکومت تان دارند، کمک به کفن و دفن عزیزان خاکستر شده ی شان است و بازسازی سقف های تخریب شده ی مکتب و آموزشگاهها و تهیه قلم و کتابچه و بنسل به خواهران وبرادران بازمانده ی آن شهدا. و یا دستکم شرکت در تشییع و تدفین آن شهدا و خبر گرفتن از بازماندگان داغدارشان است.
جناب استاد!
من میدانم و خوب می شناسم که شما فراقومی می اندیشید و انسان وارسته و اخلاق مدار وبریده از تعلقات تنگِ تباری و مذهبی می باشید اما قطعا باور دارید که هزاره ها هم جزو شهروندان همین کشورند: شهروندانِ آرام و کم توقع و صبور و کوشا و مطیع که حق شان است از امنیت و احترام و توجه وامکانات حکومت شما برخوردار باشند. مطئنم که اگر به صدای مظلومیت و مطالبات برحق این شهروندان گوش بدهید و از اختیارات و صلاحیت های قانونی و قدرت مشروع تان برای خدمت و کمک و حمایت به این مردم استفاده کنید؛ انسان های با شرافت و سلامت عقل، برشما انگ قومگرایی نخواهند زد. به استناد اعلامیه ی خودِ شما، این مردم در معرض کشتار سیستماتیک قرار دارند، بدون شک محافظت از این مردمِ در معرض کشتار هدفمند، اساسی ترین وظیفه ی اخلاقی و قانونی و انسانی و مدیریتی شما بعنوان معاون ریس جمهور “افغانستان” می باشد که مسلما خود داناتر از من به این حقیقت واقفید.
پس لطفا برای یکبارهم که شده قاطع، جسور، با اعتماد به نفس، بی هراس و با گردن برافراشته، از حق و صلاحیت و اختیارات و قدرتی که دارید و رییس تان هم، بارها بر آن تاکید کرده است، استفاده کنید و به داد و فریاد و استغاثه ی شهروندان هزاره ی تان که بصورت ظالمانه و مستمری در معرض کشتار سیستماتیک قرار گرفته اند، برسید.
با حرمت و درود
حمزه واعظی
8 سبتامبر 2018
انتهای پیام
