شفقنا افغانستان- فرانکفورتر آلگماینه نوشت: آن نمای ویران شده با پرده ای عظیم و سبز رنگ از دیده ها پنهان و ورودی کنسولگری ایتالیا در قاهره نیز با موانع و در واقع سنگری عریض مسدود شده است.
دو مینی بوس مشکی رنگ پلیس پر از مامور در برابر ساختمان به شدت آسیب دیده آن مرکز خرید در محله بولاغ مستقر شده اند، همان محلی که چند روز قبل از آن بزرگترین حمله تروریستی پس از روی کارآمدن عبدالفتاح السیسی در تابستان 2013 در آن اتفاق افتاد. در این عملیات تروریستی 450 کیلوگرم مواد منفجره که داخل یک خودرو کار گذاشته شده بود توسط عاملان حمله با کنترل از راه دور منفجر شد و نه تنها به ساختمان کنسولگری ایتالیا به شدت آسیب رساند بلکه ده ها خانه مجاور آن را نیز تا مرز تخریب پیش برد و افزون بر آن جان یک دستفروش را گرفت و ده رهگذر را به شدت مجروح کرد.
پس از بر عهده گرفتن مسوولیت این حمله تروریستی توسط گروه داعش اما موجی از نگرانی و احساس ناامنی در میان دیپلمات های مقیم قاهره آغاز شد و نشست های بحران یکی پس از دیگری برگزار گردید. سفارت آلمان نیز تهدید به حمله شد و وجود آن کیف بی صاحب در بخش روادید بر ترس ها و نگرانی ها افزود. اما به جای آن که مسئولان محلی در آرامش به بررسی این مشکل و یافتن راه حلی برای آن مشغول شوند، دشمنی های داخلی بیش از پیش خود را نشان داد و اینک دیپلمات های غربی از خود می پرسند که در حمله بعدی کدام سفارتخانه یا کنسولگری هدف حملات داعش قرار خواهد گرفت.
با این حمله تروریستی در قلب قاهره و در محلی که تنها نیم کیلومتر با میدان تحریر فاصله دارد در واقع دورانی تازه در جنگ گروه های تروریستی علیه رژیم مصر آغاز شد، رژیمی که رییس آن یعنی السیسی پس از یک کودتا و یک سال قبل در چنین روزهایی طی یک انتخابات نه چندان عادلانه به ریاست جمهوری رسید. این حمله ها زمانی نگران کننده تر می شود که بدانیم برای نخستین بار دیپلمات های کشورهایی هدف قرار می گیرند که زمانی از روی کار آمدن همین رییس سابق ارتش حمایت کرده بودند. دولت آلمان در ماه مه سال جاری استقبال شایانی از پرزیدنت السیسی در برلین به عمل آورد و به دلیل منافع اقتصادی ناشی از چنین روابطی بود که آلمانی ها حتی قرار اولیه خود یعنی سفر السیسی پس از برگزاری انتخابات پارلمانی را نیز از یاد برده بودند.
نه ماه پس از بیعت گروه تروریستی انصار بیت المقدس در شبه جزیره سینا با ابوبکر البغدادی رئیس داعش ، به نظر می رسد و وضعیت به مراتب وخیم تر شده است. گروه انصار بیت المقدس از شبه جزیره سینا با عنوان “کشور سینا” یاد می کند و از مدت ها پیش نیروهای پلیس و ارتش را در این منطقه هدف قرار می دهد.
گروه تروریستی انصار بیت المقدس از نوامبر سال پیش به صورتی خزنده اقدامات خود را به دیگر نقاط مصر نیز گسترش داد. کمتر از دو هفته قبل از حمله علیه کنسولگری ایتالیا بود که “هشام برکت” دادستان کل مصر و یکی از بلندپایه ترین مقام های رژیم السیسی در شمال قاهره توسط این گروه از پای درآمد. در ماه سپتامبر 2013 یعنی دو ماه پس از سرنگونی پرزیدنت محمد مرسی رئیس جمهور پیشین و اسلام گرای مصر نیز حمله ای تروریستی علیه محمد ابراهیم وزیر کشور وقت صورت گرفت که البته ناکام ماند. با این حال گروه های جهادی مصر از آن زمان تا به امروز حرفه ای تر شده و نیروهای امنیتی دولتی را در موضع دفاعی قرار داده اند. “ماجی عبدالغفار” جانشین ابراهیم همین چند هفته پیش رئیس پلیس قاهره را برکنار کرد و این برکناری به خودی خود نشانه آشکاری از جنگ قدرت فزاینده در داخل رژیم محسوب می شود.
پس از ترور بالاترین مقام قضایی مصر یعنی هشام برکت بود که شکاف ها در میان عناصر رژیم مصر بیش از پیش نمایان گشت و این شکاف ها در واقع خود یکی از پیامدهای عدم توفیق مسئولان مصری در متوقف ساختن گروه های تروریستی به حساب می آید. شخص پرزیدنت السیسی در مراسم سوگواری برکت طی سخنانی خشم آلود قوه قضائیه را خطاب قرار داد و از مسئولان این قوه خواست که اقدامات موثرتری علیه گروه های تروریستی به عمل آورند. کوتاه زمانی پس از آن نیز قانون ضد تروری را ابلاغ کرد که بر اساس آن اختیارات بیشتر و گسترده تری به قضات و دادستان ها اعطا می شود. دادگستری مصر در حالی پرزیدنت السیسی را به اصطلاح تنها گذاشته است که قوه قضائیه و تشکیلات قضایی این کشور در کنار نیروهای ارتش و پلیس از جمله اصلی ترین حامیان السیسی در برکناری مرسی به شمار می آمد. اقدام شخصی یک مامور پلیس بر تیراندازی به یک وکیل دعاوی را نیز می توان نشانه ای از خشم و شکاف هایی دانست که طبقه حاکم مصر را در بر گرفته است.
از سوی دیگر نه تنها تشکیلات قضایی مصر بلکه قوه مجریه و مقننه و شخص رئیس جمهور نیز تا به امروز در برقراری ثبات و امنیت در کشور کارنامه مثبتی ندارد. نباید فراموش کرد که مصر تنها در ماه مه گذشته شاهد 138 مورد حمله تروریستی با بمب بود، امری که تا پیش از آن هرگز سابقه نداشته است.در آغاز ماه جولای سال جاری بیش از یکصد نفر بر اثر حملات مسلحانه گروه های تروریستی در شبه جزیره سینا کشته شدند و همین هفته پیش نیز بار دیگر جنگ و درگیری ها آغاز شد. در شهر لوکسور که زمانی پایگاه اصلی تروریست ها محسوب می شد نیز در آغاز ماه جولای حملاتی صورت گرفت که البته با اقدام به موقع نیروهای امنیتی ، تروریست ها ناکام ماندند.
چنانچه جهادی ها موفق شوند که در مصر نیز به مانند تونس علیه توریست های خارجی وارد عمل شوند آنگاه است که این کشور با مشکلات جدیدی روبرو خواهد شد. در حال حاضر کشتی های مصری به نوعی در تیررس داعشی ها قرار گرفته اند و همین هفته پیش بود که گروهی از آنان به یک گشت دریایی در مدیترانه حمله بردند. بی تردید انتخاب زمان این حمله آنهم دو هفته پس از افتتاح کانال سوئژ دوم اتفاقی نمی تواند باشد. گروه تروریستی انصار بیت المقدس از زمان سرنگونی پرزیدنت محمد مرسی بارها تلاش کرده اند که کانال سوئز یا همان شاهرگ حیاتی مصر را مورد حمله قرار دهند. از آن جایی که تامین سلاح های مدرن برای این گروه از طریق لیبی کاملا امکان پذیر است پس می توان نتیجه گرفت که داعش و کارگزاران آن از هیچ تلاشی برای فلج کردن کانال سوئز دریغ نخواهند کرد.
در چنین موقعیتی اما اقدامات شدید السیسی علیه اپوزیسیون و خودداری وی از برقراری یک گفت وگوی سازنده با اسلام گرایان معتدل نه تنها به اقدامات خشونت بار گروه های تروریستی دامن زده است بلکه امکان هرگونه برون رفتی از این وضعیت را نیز کاهش می دهد.از زمان روی کار آمدن السیسی بیش از چهل هزار نفر به دلایل سیاسی به زندان افتاده اند. به گزارش فعالان حقوق بشر اعمال شکنجه علیه زندانیان نیز ابعاد وسیع تری به خود گرفته است به صورتی که حتی در دوران زمامداری حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق نیز سابقه ندارد.
ظاهرا این زنجیره خشونت دولتی پایانی ندارد. جمعه پیش شش اسلام گرا به جرم حمله به نیروهای امنیتی تیرباران شدند. از تابستان سال 2013 تا به امروز نیز بیش از 1400 نفر توسط ماموران پلیس و ارتش کشته شده اند و البته به این افراد باید چند صد نفری را نیز اضافه کرد که در مرزهای غزه و اسراییل با مصر و شبه جزیره سینا قربانی تروریست های جهادی شده اند. ناکامی و ناتوانی نیروهای تحت امر السیسی در خاموش کردن ترکتازی ها و خشونت های گروه های تروریستی بیش از هر چیز به تکیه بیش از اندازه این رژیم به غرب بازمی گردد.
بلافاصله پس از حمله به کنسولگری ایتالیا بود که دولت مصر اعلام کرد همکاری خود با ایتالیا برای مبارزه با ترور را افزایش خواهد داد و همین مساله به مثابه ریختن نفت بر آتش بود. تلاش السیسی برای لغو تحریم های تسلیحاتی دولت لیبی در توبروک در واقع تلاشی در جهت بی اثر کردن تصمیم های سازمان ملل است، تصمیم هایی که با هدف آشتی ملی در لیبی انجام می گیرد اما با اقدامات نسنجیده دولت مصر نقش بر آب می شود. ظاهرا السیسی برای آرام کردن موافقان خود نیاز به جنگ دارد و دیپلمات های اروپایی این نگرانی را دارند که جنگ قدرت فزاینده در مصر فضای بیشتری در اختیار گروه های تروریستی مانند داعش قرار دهد.
منبع: فرانکفورتر آلگماینه
ترجمه:محمدعلی فیروزآبادی- شفقنا
انتهای پیام