پنج‌شنبه 9 حمل 1403

آخرین اخبار

طالبان در پسابند غور با حمله بر یک خانه دختری را ربودند

شفقناافغانستان- منابع محلی در غور می‌گویند‌ که طالبان یک...

طالبان 5 نفر را در قندهار در ملاءعام شلاق زدند

شفقناافغانستان- منابع محلی می‌گویند که طالبان پنج تن را...

طالبان ‏هفت نفر را در کابل و قندهار در محضر عام شلاق زدند

شفقنا افغانستان- دادگاه عالی طالبان از تطبیق حکم تعزیزی...

حباب ماهی، زشت ترین موجود دریایی+ویدئو

شفقناافغانستان _ ویدئو؛ عجایب خلقت/ حباب ماهی لقب زشت...

وزارت صحت غزه: آمار شهدا در نوار غزه به ۳۲۵۵۲ نفر افزایش یافت

شفقناافغانستان- وزارت صحت فلسطین امروز(پنج‌شنبه) تعداد قربانیان جنگ میان...

وقوع زلزله ۵.۱ ریشتری در مرز افغانستان و پاکستان

شفقنا افغانستان- مرکز زلزله‌نگاری امریکا از وقوع یک زمین‌لرزه...

خبرنگاران در تبعید: عبیدالله احمدی و رامین امیری هر چه زودتر باید از بند طالبان رها شوند

شفقناافغانستان- گروهی از خبرنگاران تبعیدی افغان در امریکای شمالی...

انستیتوت مطالعات استراتژیک استرالیا: طالبان در خصوص مبارزه با داعش و القاعده در افغانستان دروغ می گوید

شفقناافغانستان- انستیتوت مطالعات استراتژیک آسترالیا می‌گوید که ادعای طالبان...

ابراز نگرانی عفو بین‌الملل از نقض حقوق زنان و دختران درپی اخراج مهاجران افغان از پاکستان

شفقناافغانستان- سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که طرح بازگرداندن اتباع...

آغاز به کار اولین بانک اسلامی در اوگاندا

شفقناافغانستان- اولین بانک اسلامی در اوگاندا آغاز به کار...

فروش آیفون در بزرگترین بازار دنیا حدود 33 درصد کاهش یافت

شفقناافغانستان- فروش آیفون در چین در فوریه نسبت به...

وضعیت آب و هوای کابل و دیگر ولایات/ ۹ حمل 1403

شفقناافغانستان- ریاست هواشناسی طالبان از احتمال بارش باران در...

باران الماس در سیاره نپتون+ویدئو

شفقناافغانستان _ ویدئو؛ عجایب خلقت/ باران الماس در نپتون

پرچم عزا در حرم مطهر امام علی علیه‌السلام برافراشته شد+ تصاویر

شفقناافغانستان- در آستانه سالروز شهادت امام علی علیه‌السلام مراسم...

رییس کمیته روابط خارجی پارلمان آمریکا خواستار آزادی فوری یک شهروند آمریکایی از زندان طالبان شد

شفقناافغانستان- مایکل مک‌کال، رییس کمیته‌ روابط خارجی مجلس نماینده‌گان...

کرن دیکر:محدودیت‌های طالبان بر زنان شاغل سالانه یک میلیارد دالر برای افغانستان هزینه دارد

شفقناافغانستان-  کرن دیکر، کاردار سفارت امریکا برای کابل گفته...

نرخ مواد سوختی و غذایی در بازارهای کابل/ ٩ حمل ١۴٠٣

شفقناافغانستان- قیمت مواد سوختی و مواد غذایی در بازار...

نرخ پول افغانی در برابر ارزهای خارجی/٩ حمل ١۴٠٣

شفقناافغانستان- ارزش پول افغانی در برابر ارزهای خارجی در...

پاسخ آیت شبیری زنجانی درباره حکم نماز و روزه در سفر شخصی با ماشین دولتی

شفقناافغانستان – حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی به...

دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان

شفقناافغانستان– دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان را در...

طالبان ادعا می کند که بیماری پولیو را در افغانستان ریشه‌کن کرده‌ است

شفقناافغانستان-  عبدالسلام حنفی، معاون اداری ریس‌الوزرای طالبان در یک...

قتل یک جوان توسط دزدان در خوست

شفقناافغانستان- منابع محلی در خوست از قتل یک جوان...

جبهه مقاومت ملی: 3 طالب را در کابل کشتیم

شفقناافغانستان- جبهه مقاومت ملی افغانستان ادعا کرده که سه...

آمریکا و نیاز به استراتژی جدید در افغانستان

شفقنا افغانستان- به تاریخ ۱۵ اکتوبر، رییس‌جمهور اوباما تغییرات به ‌وجودآمده در برنامه‌های مربوط به زمان‌بندی خروج نیروهای نظامی ایالات متحده که در افغانستان مستقر هستند، را اعلام کرد. طرح اصلی، کاهش تعداد نیروها به نصف، پیش از پایان سال جاری، خروج دیگر نیروها در سال ۲۰۱۶، و باقی‌گذاشتن تعداد کافی تنها به‌‌منظور محافظت از سفارت بود.

 

600

 

 

در حال ‌حاضر، همان‌طوری که رییس‌جمهور گفت، ایالات متحده «وضعیت فعلی را حفظ خواهد کرد. ۹۸۰۰ نیرو در افغانستان تقریبا در سراسر سال آینده، سال ۲۰۱۶، در افغانستان حضور خواهند داشت». او هم‏چنین افزود که «مأموریت سربازان تغییر نخواهد کرد». این مسئله تاسف‌برانگیز است. تلاش‌های دو دولت متوالی آمریکا در افغانستان، تنها باعث بدترشدن جنگ و ازهم‌پاشیدن منافع آمریکا شده است. اگر قرار است زمانی این مأموریت تغییر کند، اکنون همان زمان است.

در طول سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، تعداد حملات طالبان تقریبا هر سال افزایش یافته است و با هربار افزایش حملات، پس از آن شاهد افزایش در تعداد نیروهای نظامی ایالات متحده بودیم –که در عین‌حال، خود این مسئله نیز از عوامل تاثیرگذار بر گسترش خشونت بوده است. علی‌رغم دو بار اعزام گسترده‌ی نیروها به افغانستان  (۲۰۰۹ و ۲۰۱۰)، و خروج اکثر نیروهای نظامی در سال‌های پس از آن، خشونت در افغانستان و قدرت طالبان هم‌چنان رو به‌ رشد بوده است. اکنون طالبان بیش از هر زمان دیگری در سال ۲۰۰۱، گسترش یافته‌اند. بخشی از دلیل این وضعیت که به‌شکلی پیوسته رو به وخیم‌ترشدن پیش می‌رود، اتکای نظامی آمریکا بر گزینه‌ی نظامی برای حل مشکلات تاریخی، سیاسی و قومی است. اگر رهبران ما به همان اندازه که در تلاش‌های مرگ‌بار صرف کرده‌اند، برای رسیدن به پایانی براساس مذاکره برای درگیری‌ها کوشش می‌کردند، احتمال بیشتری وجود داشت که جنگ سال‌ها قبل پایان می‌یافت.

در سال ۲۰۰۹، جنرال دیوید پتریوس، مردی که یک سال بعد فرمانده‌ی دومین اعزام نیرو به افغانستان شد، در اظهار نظری معروف گفته است که رهبران «باید آشتی را ترویج کنند. شما نمی‌توانید از طریق کشتار یا بازداشت، با یک شورش بسیار قدرتمند مقابله کنید». بااین‌حال، این دقیقا همان کاری است که رهبران، تقریبا در تمام سال‌های جنگ انجام داده‌اند. من در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ به افغانستان اعزام شده بودم و از نزدیک مشاهده کردم که سیاست آمریکایی تقریبا به‌طور کامل بر شکست نظامی طالبان متمرکز است. احمد رشید روزنامه‌نگار پاکستانی، حتا از این نیز با صراحت حرف می‌زند. او در ایمیل اخیری که به من فرستاده است، نوشت، «ارتش ایالات متحده همواره علیه مذاکرات بوده است؛ مخصوصا زمانی که پتریوس در افغانستان حضور داشت».

بهترین فرصت برای رسیدن به پایانی مبتنی بر گفت‌وگو، در طول دوره‌ی افزایش نیروها پیش آمده بود. احمد رشید که وضعیت را به‌طور گسترده پوشش داده است، اشاره می‌کند که، «فرصت واقعی در سال ۲۰۱۰ بود. زمانی که گفت‌وگوهای محرمانه با میانجی‌گری آلمان و در این کشور، میان ایالات متحده و طالبان آغاز شده بود». بااین‌حال، او گفت: «کاخ سفید هرگز به‌ درستی از این مذاکرات حمایت نکرد و ارتش نیز مخالف آن بود». اما این تنها شانس دست‌یابی به صلح در سال ۲۰۱۰ نبوده است.

در فبروری ۲۰۱۰، «واشنگتن پست» گزارشی از آن‌چه به‌نظر می‌آمد یکی از بهره‌های نبرد علیه شورشیان بوده است منتشر کرد: دست‌گیری یکی از چهره‌های اصلی طالبان. «واشنگتن پست» گزارش داد: اطلاعاتی که به دست مقامات استخباراتی پاکستان رسیده است، منجر به دست‌گیری ملا عبدالغنی برادر، فرمانده‌ی شماره‌ی دو طالبان افغان، در روزهای اخیر شده است». اهمیت این دست‌گیری به اندازه‌ای بود که به‌نظر می‌آمد نشان‌دهنده‌ی سطح جدیدی از همکاری میان آمریکا و ایالات متحده باشد که می‌توانست به شکست طالبان کمک کند. اما هم‌چنان که دکستر فیلکینز بعدها در «نیویورک تایمز» گزارش داد، اوضاع هرگز آن‌گونه که به‌نظر می‌آمد پیش نرفت.

دست‌گیری ملا برادر، به‌جای بهبود شانس رسیدن به پایان جنگ، در واقع به فرصتی امیدوارکننده برای رسیدن به پایانی ازطریق مذاکرات پایان داد. فیلکینز نوشت: «اکنون، پس از هفت ماه، مقامات پاکستانی داستانی بسیار متفاوت را تعریف می‌کنند. آن‌ها می‌گویند که عملیات دست‌گیری ملا برادر را آغاز کردند و از سازمان سیا استفاده کردند تا به آن‌ها برای انجام این کار کمک کنند؛ چرا که می‌خواست مذاکرات محرمانه‌ی صلح را که ملا برادر با دولت افغانستان آغاز کرده بود و پاکستان، حامی دیرین طالبان، از آن‌ها حذف شده بود، تعطیل کنند… . یک مقام امنیتی پاکستانی گفت: «ما از طالبان حمایت می‌کنیم. آن‌ها به ما وابسته هستند. ما قصد نداریم به آن‌ها اجازه بدهیم تا معامله‌ای با کرزی و هندی‌ها داشته باشند».

مقامات سیاسی و نظامی آمریکایی، تنها کوشش‌هایی بی‌اشتیاق در تلاش برای تضمین دست‌یابی به راه‌حلی از طریق مذاکره انجام دادند. در ابتدا، مقامات ایالات متحده علنا اظهار می‌کردند که آن‌ها هرگز با طالبان مذاکره نخواهند کرد، مگر این‌که طالبان خشونت را کنار گذاشته و به پیروی از قانون اساسی افغانستان موافقت کنند –که طالبان هرگز آن را انجام نخواهند داد. آن‌ها قانون اساسی افغانستان را کاملا رد کرده‌اند؛ این امر می‌تواند برای آن‌ها به‌مثابه پذیرش شکست باشد. مدتی بعد، ایالات متحده بی‌سروصدا این خواسته‌ها را پایین آورد اما تا امروز، تلاش‌های اندکی برای تشویق گفت‌وگوهای صلح انجام داده است. این وضعیت باید تغییر کند تا جنگ پایان یابد.

در حال‌حاضر، رسیدن به توافق از طریق مذاکرات، نسبت به سال ۲۰۱۰، روزبه‌روز دشوارتر می‌شود. اما مهم نیست این کار چقدر سخت است. رهبری متمرکز، پیگیر و هم‌آهنگ دیپلماتیک توسط ایالات متحده، تنها چیزی است که می‌تواند جنگ را در آینده‌ای قابل پیش‌بینی پایان دهد. هدف اصلی باید دنبال‌کردن بهترین وضعیتی باشد که از طریق آن، می‌توان به پایانی برای جنگ رسید. اما، حقیقت این است که هیچ راه‌حل مناسبی وجود ندارد.

شرط ورود تمام طرف‌های شرکت‌کننده در مذاکرات، باید درک این مسئله باشد که هیچ‌کسی قرار نیست هرچه می‌خواهد به‌دست بیاورد و به‌احتمال زیاد با شرایط نهایی راضی نخواهد شد. اما به‌پایان‌رسیدن این جنگ، از منافع ملی ایالات متحده است. سیاست نظامی متمرکزی که ما از اکتوبر ۲۰۰۱ تاکنون دنبال کرده‌ایم، یک‌سره با شکست مواجه شده است. قدرت نظامی نظامی آمریکا، هرگز باعث پایان‌یافتن این جنگ نخواهد شد. اما از سوی دیگر، قدرت دیپلماتیک آمریکا، می‌تواند.

سیاست‌گذاران ایالات متحده باید صادقانه از خود بپرسند: آیا ادامه‌دادن به حمایت از عملیات‌های نظامی که نه در گذشته به دست‌یابی به اهداف استراتژیک آمریکا منجر شده‌اند و نه در حقیقت می‌تواند به رسیدن به این اهداف کمک کنند، منطقی دارد؟ یا باید با تغییر مسیر، منابع و تلاش‌ها را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای برای حمایت از تلاش‌های دیپلماتیک که شانس واقعی برای پایان‌دادن به جنگ هستند، قرار داد؟ زمان آن رسیده است که ما اعتیاد خود به سیاست‌های متمرکز بر جنگ (که بهره‌ی اندکی برای‌مان داشته‌اند) را پایان بدهیم و به‌جای آن، قدرت برتر موجود در دیپلماسی را به‌کار بگیریم.

 

نشنال اینترست/ دنیل ال.دیویس
ترجمه: معصومه عرفانی- اطلاعات روز

انتهای پیام

اخبار مرتبط