شفقناافغانستان – بار دیگر سران گروه تروریستی طالبان در دیدار با وزیر خارجه امریکا مایک پمپئو، خواهان رفع تعزیرات موجود سازمان ملل علیه این گروه و آزادی‌سازی بیشتر زندانیان طالب شده است.
این درحالی است که جنگ بزدلانه این گروه با دولت افغانستان و جنایت‌های این گروه علیه شهروندان غیرنظامی به قوت خود باقی است.
آنچه این گروه را در تداوم جنگ و عدم تمکین به خواست مردم مبنی بر برقراری آتش‌بس فوری جسورتر کرده، آزادسازی جنگجویان طالب است که در قید دولت بود.
بنابراین زیاده‌خواهی اکنون این گروه نتیجۀ اشتباه حکومت در اثر فشار امریکا برای آزادی پنج‌هزار جنگجوی طالب است. اشتباهی که در ابتدا دولت با تردید و امید به اینکه شاید طالبان دست از جنگ کوتاه کند، اما پیامد آن عکس انتظارات، افزایش جنگ شد که اکنون سران حکومت به آن معترف‌اند.
گروه تروریستی طالبان که به جز خشونت با هیچ روش دیگری آشنا نیست، فقط به قوۀ وندالی‌گری خود، عکس‌العمل خصمانه و کنش کینه‌توزانه متکی است و البته نرمش امریکایی‌ها، نه ارزش‌های انسانی، نه صلح و نه مدنیت.
بنا بر مصلحت و نرمش امریکا در قبال طالبان، حکومت بدون اما و اگر زندانیان طالب را رها کرد، ولی این گروه هم‌چنان دست از خشونت برنداشته است.
از این رو اگر حکومت بار دیگر به فشار امریکایی‌ها و خواست دولت ترمپ تمکین کند و زندانیان بیشتری رها، قطعا بیخ و بن این حکومت توسط جنگجویان رهاشدۀ طالب کنده خواهد شد؛ زیرا این گروه یاغی به هیچ چیز تن نمی‌دهد و به هیچ اصولی پایبند نیست.
بنابراین همه قوه‌های دولت در برخورد با طالبان جدی‌تر از همیشه و منسجم‌تر، اقداماتی در خور این گروه اتخاذ کنند. همان گونه که رییس‌جمهور غنی خواستار وضع تعزیرات بیشتر از سوی جامعه جهانی و سازمان ملل بر طالبان شده، قوه قضاییه باید آشکار و پیوسته جنگجویان طالبان را به میز محاکمه بکشاند. مجلس نمایندگان طرح‌های فوریتی را به اجرا درآورند تا هم دست حکومت در اقدامات جنگی علیه طالبان را باز بگذارد و هم از طریق نمایندگان خود آن دسته از پایگاه‌های اجتماعی طالبان را مورد خطاب قرار دهد که این گروه دهشت‌گر و دشمن کلیت افغانستان را دیگر در خود جای ندهند.
همزمان با این، هر دو مجلس باید از طریق گفتگو و روابط میان‌پارلمانی با متحدان افغانستان و با کشورهای منطقه برای وارد کردن فشار بر طالبان مبنی بر تمکین به خواست مردم و برقراری آتش‌بس فوری، دست به کار شوند.
همان‌گونه که گفته شد، حکومت بحث تمدید و وضع تعزیرات علیه طالبان را مطرح کرده است. دولت تنها به پشتوانۀ حمایت مردمی می‌تواند به این هدف خود نزدیک شود.
افزون بر این، حکومت فقط با تکیه بر حمایت‌های مردم می‌تواند در برابر فشار امریکا مبنی بر آزادسازی طالبان ایستادگی کند. آنچه واضح است اینکه مردم و قربانیان جنگ دیگر خواهان تداوم مماشات و مدارای حکومت با طالبان نیست. مردم خواهان سرکوب سریع و هدفمند طالبان‌اند؛ زیرا تجربه مسامحه و سازش با طالبان نشان داده که هم توان جنگ از اردوی ملی و نیروهای امنیتی را گرفته و هم ستون نفوذ طالبان در درون حکومت را فربه‌تر کرده است.
حکومت به هر طریق ممکن می‌تواند جبهه‌های جنگ علیه طالبان را تقویت و با استفاده از نیروی استخبارات و پولیس مخفی، جلو حملات پراکنده و مانورهای طالبان در شهرها را بگیرد.
طالبان توان تسخیر شهرها را ندارد، اما توانسته نظم شهرها از جمله کابل را اخلال و خاطر مردم را ناآرام کند. بنابراین تنها راه نشان دادن چهره سخیف این گروه از طریق مبارزات مدنی و استخباراتی است.
در این صورت می‌توان طالبان را در میز گفتگوها وادار به عقب‌نشینی کرد.
