شفقنا افغانستان- علی امیری؛ کارشناس و استاد دانشگاه در واکنش به حمله بر امرالله صالح در یادداشتی چنین نگاشتهاست: در دو دهه گذشته تنها یک مرجع ترور و خشونت میشناختیم: طالبان.
اکنون دیری است که این انحصار شکسته شده است. در افکار عمومی یکی از مشتریان پر و پاقرص خشونت دولت فخیمه خود ماست.
چند وقت قبل افشا شد که یک مقام دولتی خریدار یک تن انتحاری به قیمت بیش از سیهزار دالر امریکایی شده بود، در عاشورای امسال که رویداد انتحاری صورت نگرفت، افکار عمومی آن را به اراده حکومت منسوب کرد.
یعنی اگر حکومت نخواهد آب از آب تکان نخواهد خورد و آنجا که تکان خورده، دست حکومت در کار بوده است.
اینک امرالله صالح معاون اول ریاست جمهوری مورد سوء قصد جدی واقع شده است.
انگشت اتهام بیش از آنکه به طرف طالبان و داعش نشانه رود، از سوی کاربران شبکههای اجتماعی، به سوی خود صالح نشانه رفته است.
نمیدانم حمله به صالح کار کیست؟ اما مسلم است که انحصار خشونت دیگر شکسته شده است.
افکار عمومی آمادگی آن را دارد که این حمله را سناریویی از سوی خود او بداند. اگر فرضیه اغلب کاربران را بپذیریم که این حمله کار خود صالح است، هدفش چه بوده؟
صالح اگر قصد داشت که همدردی عمومی را به سوی خود جلب کند، به هدفش نرسید. زیرا به همان اندازه که با او همدردی صورت گرفته، انگشت اتهام نیز به طرف او نشانه رفته است.