شفقنا افغانستان-این تصویر نشاندهندۀ برخی ژاپنی‌هایی است که در پیشگاه مجسمه بزرگ طلایی که چهل تن وزن داشت، در منطقۀ اوکینا بعد از سقوطش به زمین افتاده بود.
شفقنا – هنگامیکه این تصویر را در کشوری پیشرفته و(ژاپن) میبینی؛ به درستی پی خواهی برد که رسیدن به الله متعال با قلب و دل ممکن است نه با عقل محض؛ زیرا اگر رسیدن به او تعالی به مجرّد هوشمندی و عقل محض ممکن میبود، میبایست انسانهای هوشیار و داشمندی بسان انشتاین، استیون هاوکینگ، نیوتن، ادیسون، بیل گیتس و هزاران انسان خردمند روی زمین، از راه عقل محض، به خدا میرسیدند.
در حالیکه می‌بینیم حضرت بلال برای رسیدن بدین مقصود، جز دلی صاف و قلبی صادق، چیزی دیگر در دست ندارد و با آن هم به این هدف بزرگ که همانا یافتن راه درست است، نایل می‌شود؛ بلی بلال نه شرکت اپلی داشت و نه لامپ و چراغی را اختراع نموده بود. نه نظریۀ فیزیکیی کشف نموده بود و نه هم از نظریۀ نسبیت چیزی می‌دانست و همچنان بر هیچ قمر مصنوعی‌ای هم دست نیافته بود.
اما او دارای قلب صادقی بود که خواهان رسیدن به الله متعال بود و به اساس این خواسته‌اش، به مقصد مقصود خود رسید و رستگار شد.
این حکایتی است که مشعر بر این است که دل‌ها جز صدق و راستی و اخلاص نیاز ندارند تا به جایگاه بلندی قرار گیرند.
علوم و تکنولوژی و قمرهای مصنوعی و کامپیوترها و تلفن‌های هوشمند، همه تو را با خدا و خالقت آشنا نمی‌سازد تا زمانی که قلب و دلت به شناخت او دست نیافته باشد.
آیا مگر ژاپن از زمرۀ کشورهای پیشرفتۀ صنعتی و اجتماعی نیست؟!
پس چگونه برای مردم و ملتی که به بلندترین جایگاه علم و دانش و تکنولوژی رسیده‌اند، ممکن است که در برابر مجسمه ای چنین تواضع نمایند؟!
آیا مگر نمی‌بینید که این مجسمه، خودش را ثابت نگه داشته نتوانست و هرگز نخواهد توانست خودش به ذات خود، سرِ پا بایستد.
درک این موضوع همزمان چشم بصیرت و بصارت می‌خواهد تا کنه آن را درک و فهم نمایند.
الله متعال می‌فرماید: «أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ/ آیا در زمین به سیر و سفر نپرداخته اند تا (از دیدن آثار گذشتگان و مشاهده ویرانه های کاخهای ستمگران) دلهائی به هم رسانند که بدانها (وظیفه خود را در قبال دعوت حق درک و) فهم کنند، و گوش‌هایی داشته باشند که بدانها (اخبار جبّاران و ندای وجدان، و فرمان یزدان را) بشنوند؟ چرا که این چشمها نیستند که کور می‌گردند، و بلکه این دلهای درون سینه‌ها هستند که نابینا می‌شوند.» پس چشم و گوش بدون درک درست، کور است و کر.
عقل محض بدون قلب سلیم و روشنی‌بخش، در حقیقت جز آلتی کور، بیش نیست.
الله متعال می‌فرماید: «أَفَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ/ آیا کسی که عملهای بدش (توسّط شیطان و شیطان صفتان) در نظرش زینت و آراسته شده است و آن را زیبا و آراسته می‌بیند (همانند کسی است که واقع را آن چنان که هست می‌بیند و از قوانین آسمانی پیروی می‌کند؟) خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد، و هر کس را بخواهد راهیاب می‌نماید. پس خود را با غم و غصّه آنان هلاک مکن. خدا بس آگاه از کارهائی است که می‌کنند.»
توضیح تصویر: این تصویر نشاندهندۀ ژاپنی‌هایی است که در پیشگاه مجسمه طلایی که چهل تن وزن داشت، در منطقۀ اوکینا بعد از سقوطش به زمین افتاده بود.