شفقناا فغانستان_زنان کره جنوبی گزارش می کنند که از نظر پوشش به خصوص در محل کار شان با فشارهای گوناگونی مواجه می شوند
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، سوفی جئونگ گزارش گر شبکه سی ان ان در گزارشی که واکنش های بسیاری را موجب شده، به مسئله پوشش زنان در کشور کره جنوبی پرداخته است. در این گزارش آمده که در این کشور که از جمله کشورهای آزاد دنیا به شمار می آید، زنان از نظر پوشش به خصوص در محل کارشان با فشارهای گوناگونی مواجه هستند.
سوفی جئونگ در گزارشی که تهیه کرده سراغ دختری به نام بایه ایون جئونگ رفته؛ که می گوید هیچ گاه بدون آرایش کردن از خانه بیرون نمی رود. این دختر که از چهره خودش متنفر است، به سی ان ان گفته که هر روز دو ساعت را جلوی آینه به آرایش کردن می پردازد. او گفته که از زمان خواب و استراحت و حتی غذا خوردنش می زند تا بتواند خودش را آماده بیرون رفتن کند. برای بایه ایون جئونگ رفتن به مدرسه و حتی سوپر مارکت سر کوچه هم این آمادگی دو ساعته را طلب می کند. او به خبرنگار سی ان ان می گوید: روزهایی که بدون آرایش از خانه بیرون می روم، کمترین اعتماد به نفسی ندارم و همه اش از این می ترسم که یکی بهم نگاه کند. من از قیافه خودم متنفرم و بنابراین اگر حتی قرار باشد برای یک ساعت از خانه بیرون بروم، باید دو ساعت آرایش کنم.
این دختر که یکی از ستارگان یو تیوب است که به مخاطبانش آموزش آرایش می دهد، می گوید که بسیاری از مخاطبانش نیز مشکل او را دارند و بارها بهش پیام داده اند که از این که بی آرایش بیرون بروند، خجالت می کشند. به گفته او: « دختران کره ای بیشترشان آرایش می کنند. یکی بهم نوشته بود که نه این که بخواهم، بلکه نمی توانم بدون آرامش بیرون بروم. یکی دیگر هم ازم خواسته بود بهش بگویم چگونه می شود بدون آرایش اعتماد به نفس داشت ؟»!
بایه ایون جئونگ می گوید از دیدن دختران سیزده ساله ای که عادت کرده اند پیش از خروج از خانه آرایش کاملی انجام دهند، شوکه شده است. این باعث شده این دختر ۲۱ ساله احساس مسئولیت کرده و با انتشار ویدئویی تحت عنوان « من خوشگل نیستم » که تصاویر بی آرایش او را شامل بود، کامنت هایی که درباره چهره اش به دستش رسیده بود، باز نشر دهد. کامنت هایی چون « من اگه قیافه اینو داشتم خودکشی می کردم » یا « آموزش آرایش توسط یا خوک » و…. بایه ایون جئونگ در پایان ویدئو هم با لبخند به مخاطبانش گفته بود که « خوشگل نبودن چندان مشکل بزرگی هم نیست ».
این ویدئو که بیش از شش و نیم میلیون بار در یو تیوب دیده شد، به گفته بایه به این دلیل پست شده بود که « زنان خود را از فشارهایی که پیرامون شان وجود دارد، رها کنند. زنان باید بدانند که لازم نیست آدم خودش را فقط برای این که پیش دیگران زیبا دیده شود، تحت فشار بگذارد ». این روزها بایه جزو گروهی از زنان فمینیستی است که با قواعد فرهنگی کره جنوبی درباره زیبایی زنان مبارزه می کنند.
این مبارزه دستمایه سی ان ان در ساخت مستندی گزارشی از زنان کره جنوبی قراغر گرفته است. مستندی که به تلاش های زنان و جنبش های زنانه در به چالش کشیدن معیارهای اجتماعی زیبایی که زنان را در قیود گوناگونی قرار می دهند، می پردازد.
سی ان ان در ادامه از یک جنبش زنانه نام می برد که در پی ایجاد انگیزه در زنان برای فرار از قواعد دست و پا گیر، با الهام از تلاش های زنان دهه شصت میلادی برای مبارزه با تلاش های فرهنگی برای تحت تاثیر نهادن زنان، از جمله مسابقات ملکه زیبایی و… ایجاد شده. ظاهرا جنبش زنان دهه شصت هر گونه مظاهر زنانه از قبیل آرایش، کفش پاشنه بلند، اسپری مو، سینه بند و… را نفی کرده و عقیده داشت که این چیزها زنان را زیر فشار خواسته ها و توقعاتی که از زن در جامعه وجود دارد قرار می دهند. حالا در مستند سی ان ان می بینیم که پنجاه سال بعد از آن جنبش، زنان کره جنوبی باز هم با همان مشکلات درگیرند و بنابراین ناچارند راه اسلاف شان را با شکستن و دور ریختن وسایل گران قیمت آرایشی و زیبایی، کوتاه کردن موهای شان و البته پست کردن عکس هایی از خودشان با موهای کوتاه در جهت تهییج دیگر زنان برای فرار از کلیشه های اجتماعی ادامه دهند.
لی نا یانگ، استاد رشته جامعه شناسی دانشگاه جنبش « فرار از قواعد دست و پا گیر » را چالشی زنانه با جامعه مرد سالار می داند. جامعه ای که می کوشد استانداردهایی برای زنانگی وضع کند و افسانه هایی بی پایه را به نام زیبایی زنانه شکل دهد ».
زنان کره جنوبی البته تنها به این حد اکتفا نکرده و به تظاهرات سراسری هم دست زده اند. در اولین یک شنبه هر ماه قرار شده این زنان از خرید لباس و آرایش کردن خودداری کنند و در کل هر کاری که به سود صنعت زیبایی باشد انجام ندهند.
از آن جایی که صنعت زیبایی کره جنوبی اهمیتی فراوان دارد و تنها در سال ۲۰۱۷ بالغ بر سیزده میلیارد دلار گردش مالی داشته؛ از زبان زنان فعال کره ای می شنویم که مبارزه با این صنعت از سوی زنان می تواند آن ها را در زندگی روزمره شان نیز بدل به یک فعال اجتماعی کند.
مواردی که زنان کره ای تصمیم به مبارزه با آن ها گرفته اند، تنها و تنها چالش با معیارهای زیبایی زنانه و آرایش و لباس نیستند. در این مستند می بینیم که فعالیت های فمینیست های جنبش فرار از قواعد دست و پا گیر مواردی چون مراکز رسیدگی به پوست و البته شمار بی شمار جراحی های زیبایی را نیز شامل است. در این مستند آمده که « مراکز رسیدگی به پوست زنان به عنوان سودآور ترین بخش های صنعت زیبایی؛ و نیز شمار فراوان جراحی های زیبایی که باعث شده سئول پایتخت جراحی های زیبایی دنیا محسوب شود، هر دو جلوه هایی از تاثیرات توقعات اجتماعی موجود درباره زیبایی در شکل دادن به یک نوع سبک زندگی پر فشار برای زنان را برجسته می کنند ».
به نظر می رسد آمار و ارقامی که از صنعت زیبایی در جامعه کره منتشر می شود، حساسیت فعالان اجتماعی را موجب شده و این تحرکات و جنبش ها را به مرحله ای جدی ارتقا داده است. آماری چون این که « بیست و دو درصد از زنان کره جنوبی زیر تیغ جراحی پلاستیک رفته اند » واقعیتی آزارنده است که به گفته فعالین اجتماعی کره ای نشان می دهند « زنان تنها برای این که به چشم مردان زیبا برسند، پول، وقت و سلامتی شان را هزینه می کنند ».
شکاف فراوانی که از نظر موقعیت شغلی و درامدهای کارگران بین زنان و مردان وجود دارد، به مرحله خطرناکی رسیده. چندان که در سال ۲۰۱۸ از میان پانصد شرکت بزرگ کره ای مدیران تنها سه شرکت زن بوده اند، که این مساله رئیس جمهوئر کره را واداشت در سخنرانی سال نوی خود آن را « واقعیت شرم آور کره » بنامد.
