پنج‌شنبه 9 حمل 1403

آخرین اخبار

طالبان ساخت قطعه چهارم راه آهن هرات-خواف را به یک شرکت روسی سپرد

شفقنا افغانستان - طالبان اعلام کرده‌اند که قرارداد ساخت...

طالبان در پسابند غور با حمله بر یک خانه دختری را ربودند

شفقناافغانستان- منابع محلی در غور می‌گویند‌ که طالبان یک...

طالبان 5 نفر را در قندهار در ملاءعام شلاق زدند

شفقناافغانستان- منابع محلی می‌گویند که طالبان پنج تن را...

طالبان ‏هفت نفر را در کابل و قندهار در محضر عام شلاق زدند

شفقنا افغانستان- دادگاه عالی طالبان از تطبیق حکم تعزیزی...

حباب ماهی، زشت ترین موجود دریایی+ویدئو

شفقناافغانستان _ ویدئو؛ عجایب خلقت/ حباب ماهی لقب زشت...

وزارت صحت غزه: آمار شهدا در نوار غزه به ۳۲۵۵۲ نفر افزایش یافت

شفقناافغانستان- وزارت صحت فلسطین امروز(پنج‌شنبه) تعداد قربانیان جنگ میان...

وقوع زلزله ۵.۱ ریشتری در مرز افغانستان و پاکستان

شفقنا افغانستان- مرکز زلزله‌نگاری امریکا از وقوع یک زمین‌لرزه...

خبرنگاران در تبعید: عبیدالله احمدی و رامین امیری هر چه زودتر باید از بند طالبان رها شوند

شفقناافغانستان- گروهی از خبرنگاران تبعیدی افغان در امریکای شمالی...

انستیتوت مطالعات استراتژیک استرالیا: طالبان در خصوص مبارزه با داعش و القاعده در افغانستان دروغ می گوید

شفقناافغانستان- انستیتوت مطالعات استراتژیک آسترالیا می‌گوید که ادعای طالبان...

ابراز نگرانی عفو بین‌الملل از نقض حقوق زنان و دختران درپی اخراج مهاجران افغان از پاکستان

شفقناافغانستان- سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که طرح بازگرداندن اتباع...

آغاز به کار اولین بانک اسلامی در اوگاندا

شفقناافغانستان- اولین بانک اسلامی در اوگاندا آغاز به کار...

فروش آیفون در بزرگترین بازار دنیا حدود 33 درصد کاهش یافت

شفقناافغانستان- فروش آیفون در چین در فوریه نسبت به...

وضعیت آب و هوای کابل و دیگر ولایات/ ۹ حمل 1403

شفقناافغانستان- ریاست هواشناسی طالبان از احتمال بارش باران در...

باران الماس در سیاره نپتون+ویدئو

شفقناافغانستان _ ویدئو؛ عجایب خلقت/ باران الماس در نپتون

پرچم عزا در حرم مطهر امام علی علیه‌السلام برافراشته شد+ تصاویر

شفقناافغانستان- در آستانه سالروز شهادت امام علی علیه‌السلام مراسم...

رییس کمیته روابط خارجی پارلمان آمریکا خواستار آزادی فوری یک شهروند آمریکایی از زندان طالبان شد

شفقناافغانستان- مایکل مک‌کال، رییس کمیته‌ روابط خارجی مجلس نماینده‌گان...

کرن دیکر:محدودیت‌های طالبان بر زنان شاغل سالانه یک میلیارد دالر برای افغانستان هزینه دارد

شفقناافغانستان-  کرن دیکر، کاردار سفارت امریکا برای کابل گفته...

نرخ مواد سوختی و غذایی در بازارهای کابل/ ٩ حمل ١۴٠٣

شفقناافغانستان- قیمت مواد سوختی و مواد غذایی در بازار...

نرخ پول افغانی در برابر ارزهای خارجی/٩ حمل ١۴٠٣

شفقناافغانستان- ارزش پول افغانی در برابر ارزهای خارجی در...

پاسخ آیت شبیری زنجانی درباره حکم نماز و روزه در سفر شخصی با ماشین دولتی

شفقناافغانستان – حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی به...

دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان

شفقناافغانستان– دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان را در...

تاملی بر گفته های سعادتی در «پاسخ های من»یادداشتی از اصغر سروش عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنایی

شفقناافغانستان-اصغر سروش عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنایی: قبل از اینکه در مورد گفته های آقای سعادتی که در کتابی که تحت عوانِ “پاسخ های من” به دست نشر سپرده بپردازم، چند نکته را با خوانندگان گرامی و وجدان های بیدار در میان میگذارم تا کلیدی شود برای ورود به اصل بحث و صحبت ها.

اول، در بیش از سه سال شناختی که از آقای سعادتی دارم، او را یک انسان آگاه، با درد، با درک، شجاع، منطقی و ریزبین یافتم. این، برداشت شخصی من از آقای سعادتی است و شناخت حداقلی که از او بدست آوردم.

دوم، تشکر میکنم از اقای سعادتی گرامی بابت نشر کتاب “پاسخ های من” و تقدیم آن به خوانندگان و نسل های آینده. من معتقدم که، اگر ایمان به خوداصلاحی و آیندهی پویا – مبتنی بر آموختن از تجارب تاریخی داریم، رویدادها و اتفاقاتی که در جامعه رخ می دهد و مستقیماً به سرنوشت مردم ما تاثیرگذار است، مو به مو، صادقانه و بدونِ غرض و مرض آن را روایت کنیم تا در روشنایی روایت های حقیقی و اتفاقاتِ واقعی، آینده ی خود را رقم زنیم و بسازیم. به همین دلیل بود که در ۳۱ سرطان ۱۳۹۶، روایتی از اول و دوم اسد ۱۳۹۵ بیرون دادم و مو به مو آن را نوشتم. آقای سعادتی در کتاب خود، “روایت من” را نیز با حفظ منبع نشر کرده و در ادامه، در پیوست شماره چهارم ( از صفحه ۲۴۷ الی ۲۷۰) کتاب، به مواردی که من در “روایت من” مطرح کرده بودم پاسخ و توضیح داده است. این اقدام آقای سعادتی را نیز به فال نیک میگیرم و از ایشان تشکری می نمایم؛ چون زمینه یک دیالوگ و گفتگوی سازنده را باز کرده تا در روشنایی این گفتگوها، رازها و ابهاماتی که در خصوص رویداد خونین دوم اسد ۱۳۹۵ وجود دارد باز گردد و به نسل آینده آینده منتقل. ازسایر همکاران و همسنگران خود نیز تقاضا دارم تا وارد این بحث و دیالوگ گردیده و روایت های شان را با مردم شریک سازند.

سوم، انتظاری که از اقای سعادتی داشتم و دارم این بود که، آقای سعادتی از قضاوت ها و پیش فرض های غرض آلود در کتاب خود باید جلوگیری می نمود و عقده گشایی ها را کنار می گذاشت. او با لحن بسیار تند و قضاوتهای غرض آلود برعلیه احمد بهزاد، داوود ناجی و جعفر مهدوی تاخته است. هم نیت خوانی کرده و هم عقهده گشایی نموده است. این امر، ارزش کتاب آقای سعادتی و روایتی که بیرون داده است را به شدت تحت تاثیر قرار داده و آن را بی ارزش ساخته است. من نه از احمد بهزاد دفاع می نمایم و نه سخنگوی ناجی و مهدوی هستم، اما برای من به عنوان یکی از اعضای شورای عالی مردمی، هیچ چیزی جز ابراز حقایق اتفاق افتاده و روایت بدون غرض برای نسل های آینده مهم نیست. اگر ایمان به روشنایی، حق و عدالت داریم، نیازی وجود ندارد که با دید غرض آلود در مورد شخص و یا اشخاص قضاوت کنیم. این تاریخ و مردم ما خواهند بود که در مورد تمامی رویدادها و اشخاص، قضاوت نموده و سیاه و سفید را از هم تفکیک نمایند.

حالا می پردازم به بخش های از گفته های آقای سعادتی درکتاب “پاسخ های من” که متاسفانه پارادوکس زیادی در آن دیده میشود و در خیلی از موارد، خود ادعای خود را رد می سازد. مثلا در چندین جای کتاب، آقای سعادتی به تکرار گفته است که بهزاد، ناجی و مهدوی مخالف مذاکره بودند و مذاکره را قبول نداشتند. این ادعای آقای سعادتی کاملاً عاری از حقیقت است. همه ای اعضای شورای عالی مردمی از مذاکره با حکومت حمایت می کردند. اما در مورد چگونگی آغاز گفتگو و شرط و شرایطِ ورود به مذاکره، همه حرف داشتند و نظریات گوناگون وجود داشت که من در «روایت من» به وضوح به آن اشاره کردم و نیاز به تکرار آن نیست. اما آقای سعادتی درکتاب خود به کررات گفته است که این سه شخص (احمد بهزاد، داوود ناجی و جعفر مهدوی) مخالف مذاکره و گفتگو بودند. آقای سعادتی در قسمتی از کتاب خود گفته است: «رفتم داخل خانه بهزاد. گفتند، حکومت طرح را تغییر داده بود و ما تعدیل حکومت را نپذیرفتیم. رسانه ها را خواسته ایم، ساعت ۱۱ کنفرانس مطبوعاتی است. این تصامیم درحالی گرفته شده بود که هیچ کسی با من مشوره نکرده بود. حتی تلیفونی از من چیزی نپرسیده بود. این عجله در تصمیم گیری در غیاب من تعمدی بود… گفتم عجله کرده اید. تا هنوز فرصت هست. شاید حکومت طرح را قبول می کرد. بهزاد و ناجی گفتند که اگر حکومت طرح را پذیرفت، بار دیگر کنفرانس مطبوعاتی میگیریم (صفحه ۹۷)».

این روایت اقای سعادتی کاملاً دقیق است. ما طرحی داشتیم که بر اساس فیصله شورای عالی تصویب شده بود و آقای سعادتی خود در جلسه حضور داشت و همه فیصله کرده بودیم که هیچگونه تغییر در طرح را از سوی حکومت نمی پذیریم. اگر حکومت صادق است و ایمان به حل این مسئله دارد، باید این طرح را برای آغاز گفتگو قبول کند. این بخش، ادعای آقای سعادتی مبنی بر رد گفتگو از سوی بهزاد و ناجی و مهدوی را رد می کند و پارادوکس در گفته های آقای سعادتی را مشخص می سازد. من از آقای سعادتی سوال دارم: آقای سعادتی بزرگوار! شما که در چندین جای کتاب خود از صداقت و راستی و متانت و متعادل بودن خود سخن به زبان آوردید، صادقانه می پرسم و عادلانه و صادقانه جواب دهید! چه وقت آقای بهزاد و ناجی و مهدوی گفته است که ما مذاکره را قبول نداریم؟ اگر قبول نمی داشتند، چگونه طرح شش ماده ای را با رای قریب به اتفاق تایید کردند؟ مگر همین طرح شش ماده ای، آغاز و درب ورودی مذاکره با حکومت نبود؟ آیا می شد بدون پیش شرط و خواست مشخص، با استناد به یک تکه کاغذِ خط خورده و بدون سربرگ، وارد مذاکره شد؟ من که تا دوم اسد ۹۵، در تمامی جلسات حضور داشتم و تمامی رویداد ها را مو به مو به یاد دارم، هیچگاهی بصورت مشخص نشنیدم که کسی مخالف مذاکره بوده باشد. بنابر این، این ادعای شما که بهزاد و ناجی و مهدوی مخالف مذاکره بودند، بی اساس است.

در جای دیگری از کتاب خود آقای سعادتی گفته است: «ساعت چهار بعد از ظهر جلسه شورای عالی مردمی دایر گردید. بحث های تندی صورت گرفت. بهزاد و ناجی گفتند: حکومت میخواهد بین ما اختلاف بیاندازد. حکومت در گفتگو صادق نیست. می خواهد کمر مردم را بشکند. بهزاد گفت؛ من که با حکومت هیچگونه ارتباطی ندارم و از این حکومت هیچ چیزی نمی خواهم. اگر میخواهید من خط می دهم و امضا می کنم که تا این حکومت است، هیچ وظیفه حکومتی نمی خواهم ( صفحه ۹۹)». برداشت آقای سعادتی از این گفته آقای بهزاد چنین است: ظاهراً بهزاد با این طرفند میخواست هرنوع تماس با حکومت را منفی و نداشتن تماس را یک امتیاز و از لازمه ای کار عنوان نماید (۹۹)». این برداشت آقای سعادتی واقعاً برای من جالب است. اول اینکه، تحلیل آقای ناجی و بهزاد در مورد نیت حکومت کاملاً دقیق بود که بعد ها مشخص گردید. مگر همین طرفند حکومت برای مذاکره، اختلاف بین شورای عالی مردمی را دامن نزد و تیم آقای خلیلی و داکتر مدبر را از بدنه جنبش جدا نکرد؟ مگر حکومت کمر مردم را نشکست؟ مگر مذاکرات بعدی که تیم آقای خلیلی و مدبر، بعد ازفاجعه المناک دوم اسد انجام دادند، نتیجه داد و آنان فریب نخوردند؟ آیا واقعاً حکومت در مذاکرات خود با تیم آقای خلیلی و مدبر صادق بود؟ و… دوم اینکه، نیت خوانی غرض آلود در مورد اشخاص و افراد، ارزش یک روایت را کم می کند و این، رسالت یک شخصی که ادعای مبارز و صادق و متعادل بودن را دارد، نیست.

آقای سعادتی در قسمت دیگری از کتابش تحت عنوان “مظلوم نمایی فریبکارانه؛ بلند رفتن فتیله ی فاجعه” نوشته است: «من فکر می کنم جرقه های فاجعه از همین جا پرلهیب تر شد. از همان ساعتی که با مردم دروغ گفتند. از همان لحظه ای که حقیقت را کتمان کردند و اخلاق و انسانیت و جوانمردی و همکاری و رفاقت و داعیه مردم را در پای خودخواهی ها و خیره سری های شخصی و رؤیای رهبری قربانی نمودند. فریبکارانه مظلوم نمایی کردند و دست به گردن هم انداختند و گریه کردند که ما تنها شدیم. “دیگران رفت”. “شما را فروخت”. “معامله شد”. “خیانت شد”. “شما دیگر تلویزیون ندارید”. صدای شما را کسی منعکس نمی کند. این درحالی بود که خود شان آگاهانه یا ناآگاهانه به مردم و داعیه مردم خیانت می کردند (صفحه ۱۰۲)». دوستان عزیز! این قسمت از گفته های آقای سعادتی را باید خیلی جدی گرفت. این حرف و این ادعا، حرف و ادعای کمی نیست. حرفیست برای تاریخ. برای نسل های آینده. “خیانت به داعیه”. این واقعاً شوکه آور است و باید جدی گرفته شود و خائن و خیانتگر مشخص گردد که خائین کیست و کی ها خیانت کردند. من نیت خوانی نمی کنم، اما واقعاً نمی دانم که چه کسی و کدام جریانی به داعیه برحق مردم ما خیانت کردند؟ آیا کسانی که تا امروز از داعیه ی برحق مردم ما دفاع می کنند و در برابر ستمگران حکومتی، با تحمل هزاران تهدید و رنج و مشقت ایستادگی می نمایند یا کسانی که با گرفتن امتیازات حکومتی، هی دارد گرم و نرم به عیش و نوش قرار دارند؟ آیا خائین کسانیست که با بلند کردن فریاد مظلومانه ای شهدای روشنایی را در سراسر جهان تاکید بر اعاده حقوق مردم شان دارد یا کسانی که فقط درگیر یارگیری های انتخاباتی و زدوبند های سیاسی هستند؟ آقای سعادتی گرامی! لطفا پاسخ دهید که خائین کیست و چه خیانتی را مرتکب شده است؟

آقای سعادتی گرامی، با کمال احترامی که به شما دارم، احساس می کنم با این نیت خوانی خود، میخواهید از بار مسئولیتی که بر عهده ی شما در مورد فاجعه ی المناک دوم اسد بود و است، که مردم را به میدان تنها گذاشتید، شانه خالی می کنید و از پیامدهای تاریخی آن که نسل های آینده در مورد شما قضاوت خواهند کرد، می هراسید. در غیر این صورت، این ادعا و اتهام شما که آدرس متهم را اشتباه گرفته اید، هیچگاهی حواله نمی کردید. لطفاً ثابت کنید که چه خیانتی را اعضای شورای عالی مردمی مرتکب شده اند؟

 آقای سعادتی گرامی، بازهم احساس میکنم با این ادعای خود، بار فاجعه المناک دوم اسد را به گردن کسانی که از داعیه ی برحق مردم خود دفاع کردند و می کنند، می اندازید و بصورت غیر مستقیم، از حاکمان ستمگر و استبدادگرایان حکومتی و نیز، خونخواران و جانیان وحشی که با خلق فاجعه، قلب تاریخ را با خون صدها شهید و زخمی در دوم اسد ۹۵ سرخ و رنگین ساختند، حمایت می کنید. این، واقعاً برای من، شوکه آور و زجر دهنده است. مگر چه لزومی دارد که تریبوین ستمگران و داعش نما ها گردید و بار مسئولیت خیانت و جنایت ضد بشری آنان را به دوش مردم خود بگذارید؟ نکته های که در این بخش از گفته های آقای سعادتی وجود دارد را می خواهم به اختصار بگیرم.

 منظور آقای سعادتی این است که در روز جمعه، اول اسد ۱۳۹۵، وقتی جلسه برهم خورد و تعدادی از اعضای شورای عالی مردمی، جلسه را ترک کردند و به مصلی شهید مزاری رفتند، در آنجا با مردم دروغ گفتند. از آقای سعادتی می پرسم: چه دروغی؟ مگر شورای عالی مردمی دو قطب نشده بود؟ مگر شما ما را تنها نگداشته بودید؟ مگر تلویزیون نگاه مربوط به آقای خلیلی، لغو تظاهرات را لحظه به لحظه، نشر و اعلان نمی کرد؟ آیا فیصله گردیده بود که تظاهرات لغو است؟ پس چرا هی اعلامیه میداد که تظاهرات به تعویق افتاده؟ آیا این دروغ است یا اینکه ما گفتیم ما تنها ماندیم؟ آیا این دروغ است یا اینکه ما گفتیم دیگر تلویزیون نداریم که صدای شما مردم را بشنود؟ آیا همان اعلامیه ای که از تلویزیون نگاه نشر می شد، صدای مردم بود؟ تصمیم مردم بود؟ داعیه مردم را منعکس می ساخت؟ مگر نماینده حزب شما در کنفرانس مطبوعاتی قبل از ظهر حضور نداشت که از پابرجا بودن تظاهرات حکایت داشت؟ آقای سعادتی گرامی! از شما انتظار داشتم و دارم که حقایق را به مردم بازگو نموده، واقعیت ها را منعکس ساخته و آنچه اتفاق افتاده بود را با مردم شریک سازید. اما این ادعای شما، نه تنها ادعای شما را تایید نمیکند که متاسفانه عدم راست بودن و نبود صداقت شما را به نمایش می گذارد.

آقای سعادتی گرامی! کدام حقیقت را ما کتمان کردیم؟ کدام دروغ را به مردم تحویل دادیم؟ لطفا اگر صداقت دارید، موردی و مصداقی بیان دارید تا ما هم بدانیم. من بارها گفته بودم و به آن معتقدم که، عاشق قیافه ای هیچ  کسی نبودم و نیستم. نه از بهزاد و ناجی و مهدوی دفاع می کنم و نه عاشق قیافه ی شما و همقطاران شما هستم. برای من، بعنوان یک جوان و شاهد رویدادهای جنبش روشنایی، آنچه مهم است، حقیقت رویدادها و انعکاس آن برای نسل های آینده است. بارها گفته ام و خواهم گفت که، اگر روایت های من، حتی خلاف موضع گیری فعلی شخصِ خودم هم باشد، پروای آن را ندارم. چون با خود عهد بستم که با مردم و نسل های آینده ای خود دروغ نگویم. چون می دانم، دروغ گفتن و کتمان حقیقت، فاجعه بار است. و ایمان دارم که، راستی و حقیقت، روزی برملا خواهد شد و دروغگویان و کتمانگران حقایق، روسیاه خواهند گشت. بنابر این، بیایید با مردم خود صادق باشید و بدون غرض و مرض، آنچه حقیقت است را شریک سازید. من، رفاقت، همکاری، جوانمردی، انسانیت و با اخلاق بودن را درراستی و صادق بودن می دانم. آنانی که با خودش صادق نیست، هیچگاهی با مردم صادق نخواهد بود. آنانی که پروای مردم را نداشتند و یا ندارند، چیزی از رفاقت و همکاری و جوانمردی نمی دانند. بنابراین، آنچه در مصلی رهبر شهید، در شامگاه اول اسد ۱۳۹۵ اتفاق افتاد، ویدیوها موجود است و گفته ها هم مشخص. حرف های بزرگوارانی که سخنرانی کردند، نیز واقعیت دارد و در بالا بصورت سوال گونه ذکر کردم.

آقای سعادتی در بخش دیگری از کتابش در مورد من چنین نوشته است: «اصغر سروش، از جوانان فعال و رئیس کمیته رسانه ها است، کمی متفاوت تر نظر داد و گفت: “ما نباید چشم خود را در برابر واقعیت ها ببندیم. شعار دادن مشکل ما را حل نمی کند. بنابر این، ما باید تمام فرصت ها و چالش ها را آگاهانه تحلیل و ارزیابی کنیم”. حرف اصلی سروش این بود که من ازتظاهرات نامحدود نگرانم. این حرف سروش باعث شد که عده ای، از جمله بهزاد، در خفا از او تقاضا کردند که در مجالس عمومی شورای عالی مردمی، از طرح اینگونه مسائل خودداری کند؛ زیرا روحیه دیگران می شکند (صفحه ۱۰۵)». در مورد نظری که من داشتم و نگرانی را که مطرح نمودم، آقای سعادتی دقیق روایت کرده است. واقعاً نگران تظاهرات نامحدود بودم و در نبشته ای تحت عنوان “روایت من” هم گفته ام. اما درمورد نیت خوانی آقای سعادتی، فقط یک سئوال را از آقای سعادتی دارم و آن اینکه؛ شما بر اساس چه شواهد و مدرکی گفته اید که “در خفا”، آقای بهزاد و یا دیگران از من خواسته که در جلسات عمومی، اینگونه مسائل را مطرح نکنم؟ آیا کسی به شما گفته؟ یا خود شنیده و یا دیده اید؟ و… با آنکه، خیلی از روایت های آقای سعادتی در کتابش دقیق است، اما نیت خوانی های آقای سعادتی، واقعاً هم جالب است و هم نگران کننده. جالب بخاطر اینکه با غرض و مرض وارد شده. نگران کننده بخاطر اینکه طرح اینگونه مسائل و روایت آن برای تاریخ، فاجعه بار است. زیرا؛ رویداد ها را آنچه که هست، به نمایش نمی گذارد و آنچه که بعضی ها میخواهند، می خواهد به نمایش بگذارد.

بهرحال، فعلا تا صفحه ۱۵۰ کتاب آقای سعادتی را مطالعه کردم و نکاتی که باید با شما شریک میساختم، بیان داشتم. صفحات بعدی را نیز خواهم خواند و اگر ابهاماتی وجود داشت با شما شریک خواهم ساخت.

بااحترام

اصغر سروش

عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنایی

۱۳ حمل ۱۳۹۸

دهلی جدید – هندوستان

اخبار مرتبط