شفقناافغانستان-رییس جمهور غنی، رییس حکومت وحدت ملی پنجشنبه، هفتهی پیش به یک سفر دو روزه به پاکستان رفت و در این سفر با مقامهای بلند پایهی پاکستان، مهاجران افغانستانی مقیم این کشور دیدار کرد.
ارگ ریاست جمهوری محور گفتگوهای اشرف غنی با مقامهای حکومت پاکستان را اتصال منطقهی، امنیت و مبارزه با تروریسم و مذاکرات صلح اعلام کرده است.
رسانههای پاکستانی گفتهاند که اشرف غنی در دیدار با شاه محمود قریشی، وزیر خارجه؛ عمران خان، نخست وزیر و همچنان عارف علوی، رییسجمهور پاکستان روی ایجاد فصل جدید یک رابطه میان افغانستان – پاکستان تأکید کرده است.
عارف علوی رییسجمهور پاکستان در دیدار با اشرف غنی گفته که پاکستان آمادهی همکاری در روند صلح افغانستان است. علوی گفته است که برای تامین صلح و ثبات در افغانستان نیاز به یک اجماع جهان است. در این دیدارها افزون بر تاکید روابط اسلام آباد – کابل، روی چشماندازی اوضاع منطقهیی، روند صلح و همکاریهای دو کشور بر روند اقتصاد، امنیت و ثبات منطقهیی نیز بحث شده است.
شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی ریاست جمهوری سفر غنی را به پاکستان حامل چهار پیامی دانسته و در صفحهی فیسبوک خود نگاشته است: « موضوع نخست و مهم اتصال منطقهای است. افغانستان اکنون از ظرفیت مهم برای اتصال منطقهای برخوردار است. افغانستان و پاکستان عملا در پروژههای انتقال گاز ترکمنستان از طریق افغانستان به پاکستان و هند (تاپی) و انتقال انرژی از کشورهای آسیایی میانه به پاکستان(تاپ) همکاری دارند». این سخنان مرتضوی در حالی است که اشرف غنی تا کنون از پاکستان به کابل بر نگشته است که پاکستان به جای باز کردن فضای خودروی هواپیماهای افغانستان بسته بودن آن را به روی پروازهای افغانستان تمدید کرد.
ارگ ریاست جمهوری با پخش تصاویری جریان پذیرایی پاکستانیها از اشرف غنی گفتند که پاکستان از رییس جمهور استقبال گرمی نموده و این عمل پاکستانیها در گذشته پیشنه نداشته است. واقعیت این است که پاکستانیها از رییس جمهور غنی به گرمی استقبال کردند، اما آن را در تلویزیون دولتی خود بسیار اندک نشان دادند و جریان سخنرانی و پذیرایی از رییس جمهور غنی را بازتاب رسانهی نداند. سخنرانی های او در رسانه ها و مطبوعات پاکستان نیز بازتاب کم داشت.
در همین حال سفر آقای غنی را شماری از آگاهان به پاکستان فاقد هر گونه نتیجه دانسته و گفته اند از این رفتوآمدها، ما منحیث یک ملت هیچ سودى نمیبریم، جز اینکه کمک کنیم تا پاکستان به سطح منطقه و جهان در وضعیت بهتری قرار گیرد. جاوید فیصل، یکی از کاربران شبکه اجتماعی فیسبوک نگاشته است که در سال ١٩٨٩ نتوانستیم از اسلامآباد به کابل صلح بیاریم، در ٢٠١٩ هم نمیتوانیم! به گفته آقای جاوید، پاکستان به دنیا نشان میدهد که حکومت افغانستان، اپوزیسیون سیاسی آنها و گروه طالبان که سه طرف عمده کشالۀ افغانستان استند را میتواند در اسلامآباد جمع کند. کار که قطر، روس، چین و امریکا انجام داده نتوانست. به گفتۀ او، نباید با این رفتن رفتنها بحث دید به افغانستان را از ذرهبین پاکستانى بیشتر از این تقویت کنیم؛ مگر ما به این زودى فراموش کردیم که پاکستان براى چند دهه بر سر افغانستان با جهان معامله کرد و همین چهرههاى فعلى را چندین بار گول زد و جنگ را بیشتر شعله ور ساخت!.
محمد اکرام اندیشمند، آگاهی سیاسی از دیگر کسانی است که سفر اشرف غنی را به پاکستان و گفتگوهای او را روی اتصالات منطقه ای، تجارت و سرمایه گذاری، صلح و امنیت با پاکستانیها، بدون دست آورد و نتیجه ملموس می داند. آقای اندیشمند با طرح این پرسش که آیا پاکستانیها در عمل و صادقانه به توسعهی تجارتی و اقتصادی و به تحقق صلح و امنیت در افغانستان که بستر این توسعه را می سازد، متعهد خواهند بود؟ او خود پاسخ این پرسش ار در صفحهی فیسبوک خود چنین مینگارد: «نکتهی روشن این است که استراتژی پاکستان در رابطه با افغانستان جنبۀ امنیتی دارد و با این نگاه امنیتی است که سیاست اسلام آباد را در مورد کشور ما، ارتش و نهاد استخباراتی آن(آی اِس آی) تعیین می کند. هر گونه بحث و مذاکره ای جدا از نگاه و اهداف امنیتی پاکستان که حتی به توافق بر سر مسایل تجارتی و اقتصادی بیانجامد، گره مشکل افغانستان و پاکستان را باز نمی کند. آن توافقات، عملی و پایدار نیز نمی باشد، چیزی را که همه در افغانستان تجربه کرده اند و شاهد بوده اند».
به باور آقای اندیشمند نگاه و استراتژی پاکستان به افغانستان، نگاه و استراتژی امنیتی است و پاکستانی ها در این نگاه منافع و اهداف خاصی خود را مد نظر دارند. اما نگاه افغانستان بهسوی پاکستان و خواست ما از پاکستانی ها پایان دادن به جنگ و کمک به تامین صلح، امتناع از دخالت در افغانستان و انکشاف و توسعهی مناسبات تجارتی و اقتصادی است.
با این همه این دومین سفر آقای غنی به پاکستان است. پیش از این آقای غنی در سال ۱۳۹۳ به پاکستان سفر داشت. پس از افزایش حملات انتحاری و راکت پراکنی پاکستان در خاک افغانستان به ویژه در ولایتهای شرقی و جنوبی روابط میان کابل و اسلامآباد را به تیرگی و سردی کشاند.