شفقنا افغانستان – پس از تسلط طالبان بر افغانستان در پی توافقنامه دوحه و خروج نیروهای خارجی از این کشور، آمریکا و طالبان ظاهرا روابط تنش آلود داشتهاند؛ اما آزادی یک قاچاقچی مشهور مواد مخدر و تبادله او با یک شهروند آمریکایی، سئوالهای زیادی را در مورد روابط آشکار و پنهانی آمریکا و طالبان ایجاد کرده است.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، حاجی بشر نورزی، قاچاقچی مشهور مواد مخدر که به جرم انتقال مقادیر زیادی هیروئین در آمریکا به حبس ابد محکوم شده بود، دیروز در پی تبادله با مارک فریریکس، کهنه سرباز نیروی دریایی آمریکا، آزاد شد و در میدان هوایی کابل به طالبان تحویل داده شد.
امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان آزادی بشر نورزی را «یک دستاورد بزرگ» خواند و جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا گفت که برای این معامله، «نیاز به تصمیمهای دشوار» بود.
سیانان به نقل از منبعی در دولت آمریکا گزارش داد که«بازگرداندن مارک فریریکس به خانه، اولویت اصلی رئیس جمهور بایدن و تیم امنیت ملی او بود.»
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، با استقبال از آزادی مارک فریریکس، گفته است که برای آزادی سایر آمریکاییهایی که «خودسرانه و ناعادلانه» در خارج از کشورشان بازداشت شدهاند، تلاش میکند.
آقای نورزی هم در صحبت با تلویزیون ملی افغانستان که در کنترل طالبان قرار دارد، گفته است: «بعد از ۱۷ سال و ۵ ماه آزاد شدهام. امیدوارم که آزادی من باعث بهبود روابط افغانستان با آمریکا شود.»
با توجه به این صحبتها، این سئوال ایجاد میشود که آیا طالبان و آمریکا، دشمنان یکدیگر هستند یا دوستان دیرینه با روابط گسترده پنهانی و مافیایی؟
دشمنی آشکار
طالبان در بیست سال گذشته، آمریکا را دشمن درجه یک این گروه معرفی کرده است و جنگ، خون ریزی و حملات انتحاری در افغانستان را «جهاد علیه تجاوز و اشغال» آمریکا دانسته است.
این گروه بعد از تسلط بر افغانستان نیز از جنگ بیست ساله در افغانستان به عنوان «جهاد علیه آمریکا» یاد کرده است و روز خروج آمریکا از افغانستان را تعطیلی رسمی اعلام کرده و جشن گرفتند.
طالبان دولت پیشین افغانستان را دست نشانده آمریکا میدانستند و میگویند که با تسلط این گروه بر افغانستان، اشغال پایان یافته است و اکنون افغانستان استقلال واقعی خود را به دست آورده است.
اما آیا واقعا با خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان و سقوط حکومت پیشین این کشور، استقلال واقعی افغانستان بدست آمد یا چرخه دیگری از نابسامانی و جنگ استخباراتی و نیابتی کشورها در افغانستان آغاز شده است؟
با وجود اینکه مقامات طالبان به صورت آشکارا آمریکا را دشمن خود خطاب میکنند، اما شک و تردیدهای زیادی در این مورد وجود دارد.
آزادی حاجی بشر نورزی، قاچاقچی بدنام مواد مخدر و حامی مالی جنگ طالبان در افغانستان، این شک و تردیدها را افزایش داده است.
آیا جهاد طالبان با آمریکا، به معنی معامله بر سر تجارت مواد مخدر و آزادی بزرگترین قاچاقچی مواد مخدر افغانستان است؟
در بیست سال جنگ طالبان در افغانستان، در حملات انتحاری و انفجارهای مرگبار این گروه، هزاران شهروند بیگناه و غیرنظامی کشته شدند، آیا این همه به این دلیل بود که زمینه برای آزادی حامی مالی طالبان از راه قاچاق مواد مخدر، فراهم شود؟
دوستی پنهان
هرچند که مقامات آمریکایی و طالبان، در ظاهر دشمن همدیگر قلمداد میشوند، اما معاملات و تعاملات دو طرف نشان میدهد که روابط پنهانی مستحکم بین این گروه و دولت آمریکا وجود دارد.
آمریکا برای اینکه حسن نیت خود را به طالبان ثابت کند، در اولین گام و قبل از توافق دوحه، بیش از پنج هزار زندانی خطرناک این گروه را با وارد کردن فشار سیاسی و اقتصادی بر دولت افغانستان، آزاد کرد تا جبهه جنگ به نفع این گروه تغییر کند.
در گام دوم، آمریکا برای زمینه سازی بازگشت طالبان به قدرت، توافقنامه دوحه را با این گروه امضا کرد و تمام سربازان خارجی را از افغانستان خارج کرد.
در گام سوم، گزارشهای زیادی وجود دارد که زلمی خلیل زاد، نماینده ویژه آمریکا به فرماندهان قول اردوهای افغانستان تماس گرفته است و از آنها خواسته است که علیه طالبان جنگ نکنند و تمام تجهیزات نظامی خود را به این گروه تحویل بدهند.
تماسهای آقای خلیل زاد باعث شد که پیشروی طالبان به سمت کابل و ارگ ریاست جمهوری تسریع شود و طالبان با سقوط پیهم ولایات و فرار اشرف غنی، پایتخت را تصرف کنند و وارد ارگ ریاست جمهوری شوند.
جدا از این، آمریکا به ارزش هفت میلیارد دالر تجهیزات پیشرفته نظامی به طالبان واگذار کرد که این گروه اکنون از آن برای سرکوب مخالفان خود استفاده میکند.
اکنون اما به نظر میرسد که بازی به مرحلهای رسیده است که آمریکایی برای طالبان سنگ تمام بگذارند و با آزادی حامیان مالی آنها و احیای شبکههای تجارت مواد مخدر، زمینه تداوم حکومت این گروه را فراهم کند.
بدون تردید آمریکا بدون اینکه منافع طولانی مدت دولتش در افغانستان و توسط طالبان تأمین شود، از این گروه حمایت همه جانبه نمیکند.
با توجه به حضور گروههای تروریستی مختلف در افغانستان و آزادی مشهورترین قاچاقبر مواد مخدر، به نظر میرسد که آمریکاییها در تلاش هستند که از مسیر افغانستان، گروههای تروریستی را به آسیای میانه صادر کنند و این کشورها را به محل جنگ، نزاعهای دوامدار و مرکز تجارت و تبادل مواد مخدر، تبدیل کند تا بتواند جایگاه خود را به عنوان ابر قدرت نظامي، سیاسی و اقتصادی بر جهان، حفظ کند.