شفقنا افغانستان – کودکان در افغانستان همواره در معرض آسیبپذیری، فقر و کار اجباری قرار داشتهاند، اما با تعطیلی شماری از مراکز حمایتی موجود پس از تسلط طالبان بر این کشور، میزان آسیبپذیری آنان افزایش یافته است.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، گزارشهای سازمان ملل متحد نشان میدهد که کودکان بیشترین آسیب را از بحران جاری در افغانستان میبینند و بیشتر از هر گروه سنی دیگر، در معرض خطر قرار دارند.
دفتر هماهنگ کنندهی کمکهای بشردوستانهی سازمان ملل متحد (اوچا) در سال جاری خورشیدی بارها از پیامدهای بحران بشردوستانه در افغانستان بر زندگی کودکان هشدار داده است.
از جملهی این پیامدها ابتلای میلیونها کودک در افغانستان به سوءتغذیه حاد بوده است که زندگی بسیاری از کودکان را تهدید میکند.
اما در کنار بحران سلامت، انفجار ماینها و مواد انفجاری باقیمانده از جنگ و فقر و کار اجباری نیز زندگی بسیاری از کودکان را تهدید میکند و باعث میشود که آنان هرگز کودکی نکنند.
«قربانیان ماینها و مواد انفجاری»
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) آمار نگران کننده از شمار تلفات کودکان براثر انفجار ماین و مواد انفجاری باقیمانده از جنگ منتشر کرده است.
این نهاد امروز با نشر آماری گفته است که در سال ۲۰۲۴ میلادی دستکم ۵۰۰ کودک براثر انفجار ماین و مواد انفجاری باقیمانده از جنگ کشته و یا به شدت زخمی شدهاند.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد جزئیات بیشتری منتشر نکرده است، اما گفته است که در یک سال اخیر سه میلیون کودک و مراقب آنان را در مورد خطرات ماین، آموزش داده است.
پیش از این کمیتهی بینالمللی صلیب سرخ اعلام کرده بود که ۴۵۵ نفر در حوادث مرتبط به خطرات ماین و مواد انفجاری باقیمانده از جنگ در افغانستان کشته و یا زخمی شدهاند.
هیأت معاونت سازمان ملل متحد نیز اعلام کرده بود که انفجار ماین و مواد انفجاری ۱.۵ میلیون را در افغانستان معلول کرده است که بیشتر آن کودکان هستند.
گروههای مسلح، از جمله طالبان معمولاً ماینها را در کنار جادهها و محلات مسکونی کارگذارری کردهاند و اغلبا کودکان هنگام بازی با انفجار این ماینها مواجه میشوند و جان میدهند.
«گرفتار فقر و کار اجباری»
از زمان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، فقر در این کشور به صورت چشمگیر افزایش یافته است و میلیونها نفر را در معرض آسیبپذیری قرار داده است.
فقر باعث شده است که بیشتر کودکان مجبور به تن دادن به کار اجباری و شاقه، شوند.
آمار مشخصی از شمار کودکان کار در افغانستان وجود ندارد، اما شماری از نهادها گفتهاند که بیش از میلیون کودک در افغانستان مشغول کار اجباری و شاقه هستند.
این کودکان معمولاً در کورههای آجرپزی، کارگاههای قالیبافی، آهنگریها، موترشوییها، کارخانههای کفشدوزی، حمامها و کنار خیابانها کار میکنند.
طالبان وعده داده بودند که برای کودکان کار دارالایتام و پرورشگاه میسازند و آنان را از کار اجباری نجات میدهند، اما هنوز خبری از تحقق این وعدهها نیست.
با وجود این وعدهها، هر روز شمار کودکان کار در کنار خیابانهای افغانستان بیشتر میشود و در هر گوشه و کنار کودکی را میبینم که در سرمای طاقت فرسای هوا در کنار خیابان مشغول پالش کفشها، شستن موترها، دستفروشی و یا فروش پلاستیک است.
کودکان نسل آینده یک کشور به شمار میروند و معمولاً کشورها برای رشد و ترتیب آنان سرمایه گذاری ویژه میکنند، اما در افغانستان نه تنها روی کودکان سرمایه گذاری نمیشود، بلکه از سلامتی جسمی و روحی آنان نیز مراقبت و محافظت صورت نمیگیرد و آنان هر روز بیشتر در معرض آسیب و خطر قرار میگیرند و به این ترتیب نسل آینده یک کشور پیش چشمان همه و به آهستگی، تباه میشود.
