شفقناافغانستان- حسن بن فضل طبرسی(قرن ششم) در کتاب «مکارم الاخلاق»؛ نمازی را با نام «صلاة العفو»(نماز عفو و آمرزش) – بدون آنکه آن را به معصومی منتسب کند – اینگونه نقل کرده است:
هرگاه در خود احساس سستى و بیمیلى [به عبادت] پیدا کردى، نماز عفو، بخوان و آن دو رکعت است؛ در هر رکعت آن، سوره حمد و سوره قدر را خوانده و پس از آن پانزده بار بگو: «رَبِّ عَفْوَکَ عَفْوَک…»، و در رکوع همین ذکر را ده بار بگو و نماز خود را مثل نماز جعفر پایان بده.[1]
«رَبِّ عَفْوَکَ عَفْوَک»؛ یعنی پروردگارا! خواهان عفو تو هستم. خواهان عفو تو هستم.
این نماز را، در منابع پیش از «مکارم الاخلاق» نیافتیم، و منابع بعدی نیز آن را از «مکارم الاخلاق» نقل کردهاند.[2]
به هر حال؛ این نماز را میتوان به قصد رجاء(امید ثواب) بجا آورد.
[1]. طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص 328، قم، الشریف الرضى، چاپ چهارم، 1412ق.
[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 88، ص 354، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ نورى، حسین بن محمد تقى، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 6، ص 382 – 383، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق.
انتهای پیام
Www.af.shafaqna.com