شفقنا افغانستان: اینجا کابل است محله مجلل و همایونی کابل، ساعت هم دوازده شب، کودکان سیاه بخت شب های تاریک کابل، سر بر بالین هم نهاده خوابش برده است.
شب سیاه است ولی سیاه بختی این سه طفل سیاه تر، درین ناوقت شب سه طفل معصوم که شاید یکی پنج و دیگری هفت و دیگری هم ۱۰ سال داشته باشد در کنار سرک در پیاده رو از فرط بیچاره گی خویش و نا کارگی مسوولان خوابیده اند؛ خدا می داند که چی بر سر این کودکان معصوم می آید؟ و چی آینده نامیمون در انتظار اینها می باشد؟
مسئولان که از یک لقمه خشک نان اینها می زنند، کاش گاهی با خود فکر می کردند که نان از سر دسترخوان چه کسانی به جیب می زنند؟